Roel van Duijn (1943) is van mijn generatie. Ik heb de politieke en maatschappelijke troebelen van de “roaring sixties” van de vorige eeuw misschien niet zo intensief beleefd als Roel van Duyn, maar ik volgde destijds alles wat er gebeurde wel met grote belangstelling. Ik had heimelijk ook wel een behoorlijke dosis sympathie voor de idealistische lieden van die dagen die op allerlei ludieke manieren een aanzet wilden geven tot maatschappelijke veranderingen.

Van Duijn was een geboren activist. Maar, voor zover ik weet, pleitte hij altijd voor geweldloosheid. Hij behoorde tot de oprichters van de Provo-beweging en van de Kabouterbeweging met zijn Oranje Vrijstaat. Toen de Kabouterbeweging in 1970 meedeed aan de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen, behaalde zij niet minder dan vijf zetels.

Roel van Duijn was zijn leven lang politiek actief. Hij was achtereenvolgens in Amsterdam gemeenteraadslid voor diverse linkse partijen. Hij was zelfs enige tijd wethouder en baarde het nodige opzien toen hij zijn dienstauto weigerde en daarvoor in de plaats een dienstfiets met tien versnellingen verkoos. Hij is nu lid van Groen Links en maakte tot deze week deel uit van de deelraad van Amsterdam-Zuid.

Van Duijn heeft zich met allerlei alternatieve zaken beziggehouden (zo had hij vier jaar lang een biologische boerderij in het Groningse Vlagtwedde). Maar nu, zo hoorde ik deze week in een radio-interview met hem, besteedt hij het grootste deel van zijn tijd aan iets heel anders. Hij heeft nu een adviesbureau waar mensen terecht kunnen als ze geplaagd worden door liefdesverdriet. Roel is een ervaringsdeskundige, vertelde hij de interviewer. Een jaar of vijf geleden liep zijn relatie stuk en dat zette zijn leven op de kop. Hij legde verder uit hoe hij zich altijd vooral op de structuren van de maatschappij had gericht, maar dat hij zich nu ging concentreren op de menselijke ziel. Wie meer wil weten over de huidige activiteiten van de liefdesverdriet-deskundige verwijs ik naar www.liefdesverdriet.info.

Van Duijn stelde in zijn loopbaan van activisme en protest vaak dingen ter discussie die ook vanuit het standpunt van een christen de nodige kritiek verdienden. Jammer eigenlijk, dat de activiteiten van Roel van Duijn een christelijke dimensie altijd hebben gemist. De kerk kan wel wat mensen gebruiken die de aandacht van een groot publiek trekken door, op allerlei spraakmakende manieren, bedenkelijke maatschappelijke structuren ter discussie te stellen.

De wending die hij nu in zijn loopbaan doorvoert, zet echter ook aan het denken. Structuren zijn heel vaak bedenkelijk (of erger), maar structuren veranderen de mensen die binnen die structuren functioneren meestal niet wezenlijk—en zelden in positieve zin. Andersom veranderen structuren door mensen, maar alleen als genoeg mensen individueel veranderd zijn. Daarom blijft de aandacht voor het individu primair. Dat geldt voor mensen in de politiek. En ook voor mensen in de kerk. Pas als mensen anders worden, is er kans dat ook structuren wezenlijk anders worden. ADRA heeft een goed motto: Verander de wereld—een mensenleven tegelijk! Ik zou eraan toe willen voegen: Verander de kerk: een mens tegelijk!