Gisteren verlaagde de Bank of England het basisrentetarief naar 0,5 procent. Dat is het laagste niveau ooit. Tegelijkertijd werd bekend gemaakt dat er een andere onorthodoxe maatregel wordt genomen om de financiële crisis tegen te gaan, namelijk het drukken van nieuw geld—en niet minder dan 75 miljard pond.
Het Verenigd Koninkrijk is er slecht aan toe. Het wordt zwaarder getroffen door de crisis dan het vasteland van Europa. Eigen schuld, dikke bult, zou je kunnen zeggen. Hadden ze ook de euro maar moeten invoeren. En geld drukken, nou ja! Dat brengt toch alleen maar inflatie? Misschien is het niet zo simpel en moet ik als leek een dergelijk oordeel aan de deskundigen overlaten. Maar, aan de de andere kant: ik hoor die deskundigen steeds weer zeggen dat zij het eigenlijk ook niet weten hoe het verder zal gaan. Dus is mijn oordeel misschien toch uiteindelijk net zo veel waard als het oordeel van allerlei professoren in de economie die steeds door de nieuwsrubrieken worden aangesleept.
Als ik in alle bescheidenheid het alarmerende nieuws van elke dag aanhoor en een plaatsje probeer te geven, komen een paar gedachten steeds weer naar boven borrelen:
1. Gaat het echt zo slecht als ons wordt aangepraat? Wereldwijd worden nu een kwart minder auto’s verkocht dan een jaar geleden. Dat zijn nog steeds heel veel auto’s. Als je oppervlakkig naar het nieuws luistert zou je denken dat er geen nieuwe brik meer geleverd wordt.
2. Het gaat niet overal slecht. Zouden we dat ook eens wat meer kunnen horen? Ahold en Super de Boer maakten gisteren prima winstcijfers bekend. De duurdere restaurants hebben een dip, maar de cafeteria’s doen het juist heel goed en er worden momenteel meer bitterballen en kroketten verkocht dan ooit.
3. De huizenprijzen dalen. Ja, dat is jammer als je je stulpje wilt verkopen. Maar was het geen tijd dat er een correctie kwam en de bubbel werd doorgeprikt en het ook weer wat gemakkelijker wordt voor de ‘starters’?
3. De oplossing die van alle kanten wordt gesuggereerd is dat banken weer meer geld moeten gaan uitlenen en dat consumenten meer moeten besteden. Maar is dat echt de kant die we op moeten? Moeten we (vooral als consumenten) echt meer lenen? Dat was toch het probleem, waardoor alles begon?
4. Is het voor de meesten van ons zo’n ramp als we een tijdje een paar procent minder hebben? Zo lang we gezamenlijk oppassen dat we de mensen met de allerlaagste inkomens niet treffen en niet plotseling gaan bezuinigen op onze hulp aan de ontwikkelingslanden, is het individueel en collectief aantrekken van de broekriem voor enige tijd toch wel te overleven?
5. Zouden we niet een tikkeltje dankbaarder kunnen zijn (en dat geldt vooral voor allen van ons die zich christenen noemen) voor wat we allemaal wél hebben?
Mijn vrouw en ik ontdekten de afgelopen week dat er een nieuw restaurant is geopend in onze woonplaats Zeewolde. De zeetong smaakte er voortreffelijk. In betere tijden had hij waarschijnlijk een paar euro extra gekost. Dat was toch weer mooi meegenomen.
[Ik ga me nu eerst verder voorbereiden een druk weekend: vanavond de wijding op Walterbosch. Morgen een preek en een middagprogramma in Antwerpen en zondag naar Kopenhagen om daar maandag de Deense predikanten een dagje toe te spreken.]