Vroeger zeiden adventisten niet veel over moslims. Ellen White verwees, als ik me niet vergis, slechts twee keer in al haar boeken naar de ‘mohammedanen’. In de boeken waarin “de pioniers’ de Openbaring van Johannes uitlegden werden de volgelingen van de profeet ten tonele gevoerd bij hun commentaar op de vijfde en zesde bazuin. Maar verder was bij hun eindtijdopvattingen alle aandacht gericht op de christelijke wereld van Europa en de Verenigde Staten.
Geleidelijk aan is de situatie drastisch veranderd. De wereld van de islam is nu een belangrijk doelwit voor adventistische evangelisatie. En bij het invullen aan het eindtijdscenario, aan de hand van de apocalyptische profetieën, wordt steeds vaker voorzichtig gesuggereerd dat voorheen de nadruk wel wat erg eenzijdig lag op machten en organisaties van christelijke huize en rijst de vraag of ook niet een duidelijker plaats moet worden ingeruimd voor wereldgodsdiensten als de islam.
Hier en daar hoor ik in Adventkring geluiden die een echo zijn van wat Wilders een paar dagen geleden in een Deens televisie interview zei: Als je verspreiding van de islam in Europa niet stopt, worden we er binnenkort totaal door overspoeld, met alle desastreuze gevolgen van dien voor de christenen. Een paar weken geleden werd aan tienduizenden kerkleden een mailtje gestuurd met de oproep een filmpje op Youtube te bekijken waarin op heel slimme en indringende manier met getallen werd gegoocheld. De boodschap was duidelijk: Er is geen houden meer aan. Over enkele tientallen jaren is Europa een islamitische continent.
De onheilsprofeten die een dergelijke opmars van het islamitisch geloof voorspellen, gaan uit van vooronderstellingen die lang niet door iedereen worden gedeeld. De befaamde deskundige Philip Jenkins komt in zijn recente boek God’s Continent—Christianity, Islam, and Europe’s Religious Crisis—tot heel andere cijfers en andere conclusies. Met name is het voor hem de vraag of bepaalde tendensen die je nu in een aantal landen ziet zonder meer kunnen worden doorgetrokken naar de toekomst.
Vrijheid van godsdienst en respect voor de overtuiging van anderen is altijd een belangrijke traditie binnen het adventisme geweest. Dat moet zo blijven. Ik herinner me een gesprek dat ik eens had met dr. Bert Beach, tientallen jaren lang de adventistische woordvoerder op dit terrein. We hadden het destijds over de Scientology-beweging. Ik liet me er nogal negatief over uit en vroeg me af of er niet wat te zeggen viel voor de Duitse maatregelen om deze groepering aan banden te leggen. Beach was het daarmee helemaal niet eens. Het is niet moeilijk, zei hij, om tolerant te zijn als het om mensen gaat met ideeën die jij sympathiek vindt. Of je echt in vrijheid van godsdienst gelooft en echt tolerant bent blijkt pas als je te maken krijgt met overtuigingen die niet in jouw straatje passen. Tegen die redenatie is, lijkt mij, weinig in te brengen.