Het feit dat ik de schrijver was van de bijbellessen die dit kwartaal wereldwijd in de Adventkerk worden gebruikt heeft me een aanzienlijke hoeveelheid extra post—voornamelijk per e-mail—opgeleverd. Naast rechtstreekse post stuurde het hoofdkantoor in Washington me ook met grote regelmaat post toe die daar was ontvangen.

Een deel van die post heeft me nogal verbaasd. Er blijkt een groep gebruikers van het materiaal te bestaan die kennelijk met een vergrootglas op zoek is naar details waarop wat valt aan te merken. Vooral de opmerking over engelen en ‘aartsengelen’ in een van de eerste lessen van het kwartaal was volgens diverse schrijvers een ernstige misser. Ook zijn sommigen goed in het tussen de regels lezen en worden mij en passant gedachten toegeschreven die ik niet herken. En natuurlijk zijn er klachten over het feit dat ik bepaalde onderwerpen niet voldoende heb uitgediept, of in het geheel niet heb aangestipt. Wat enkele lezers van de Engelstalige editie vooral heeft gestoord is het feit dat ik voornamelijk een recente Bijbelvertaling heb gebruikt. Dat, zo kreeg ik te horen, wijst op mijn onmiskenbare liberale insteek.

Het is onvermijdelijk dat een publicatie die wereldwijd verspreid wordt kritiek oogst. Dat is ook niet erg. Wat me wel verbaast is de felheid van sommige ‘broeders’ (ik geloof trouwens niet dat er veel ‘zusters’ onder de briefschrijver waren). Gisteren nog was er een brief uit Engeland. Daarin lees ik: ‘I feel compelled to draw your attention to two false doctrinal statements’. De brief ging niet alleen naar mij, maar ook naar een fiks aantal kerkelijke leiders, die werden opgeroepen ferme actie te ondernemen tegen deze verspreiding van dwaling.

Tja, er waren af en toe meer brieven van dat soort. Nu besef ik dat mensen die wat te klagen hebben altijd eerder geneigd zijn dat aan het papier toe te vertrouwen dan mensen die tevreden zijn. Elke krantenredactie kent dat verschijnsel maar al te goed. En, positieve brieven waren er ook en dat wijst erop dat er gelukkig velen waren die het boekje van dit kwartaal op prijs hebben gesteld. Gisteren was er bijvoorbeeld een brief uit Zwitserland. Mijn Frans is voldoende om te kunnen ontwaren dat het een stevige lofprijzing aan mijn adres bevatte. En dan was er onder andere een anoniem briefje dat, aan mij gericht, bij het Nederlandse kerkelijk kantoor binnenkwam. Het bevatte slechts een korte tekst: ‘Wat een goed sabbatschoolboekje hebben we gehad. Dank. God zegene u.’

Al met al was mijn betrokkenheid bij de lessen van het kwartaal dat nu ten einde loopt een zeer bevredigende ervaring. En wat de kritiek betreft: gisteren las ik een zinsnede in het tweede deel van de boeiende memoires van Hans Küng (dat onlangs in Nederlandse vertaling is verschenen) die is blijven hangen. Daarin citeert Küng een Schotse theoloog die eens tegen hem zei: ‘Elke theoloog die niet af en toe in een controverse verzeild raakt, is dom of onbetekenend.’ In alle bescheidenheid pas ik dat ook maar op mijzelf toe.