Tot de projecten die ik momenteel voor mijn rekening neem (in het kader van de afdeling publicaties van de kerk in Nederland) behoren ook de jaarlijkse gebedslezingen. In de afgelopen twee weken heb ik de Nederlandse vertaling gemaakt voor het boekje dat straks in november weer aan alle leden ter beschikking zal worden gesteld. Net zoals bij het themaboekje voor de wekelijkse bijbelstudie geldt, gaat het ook hier om een publicatie die over de gehele wereld wordt gebruikt. De reeks overdenkingen voor de gebedsweek (de ‘gebedslezingen’) begint gewoonlijk met een bijdrage van de voorzitter van de Generale Conferentie en eindigt met een lezing die bestaat uit een stuk tekst dat aan een of meer boeken van Ellen White is ontleend. Dat is ook in 2009 het geval. De gedeelten voor de dagen tussen de twee sabbatten zijn deze keer van de hand van een zekere ds. Karl Haffner, een vrij bekende Amerikaanse Adventpredikant.

Dit keer zijn de lezingen gebaseerd op Openbaring 14:6-12. Het is kennelijk de bedoeling de leden van de kerk er weer eens aan te herinneren dat dit tekstgedeelte tot de kern van de adventistische traditie behoort. In redelijk toegankelijke taal probeert ds. Haffner duidelijk te maken waar het in de ‘boodschappen’ van de drie engelen om gaat en wat de relevantie daarvan is voor de tijd van nu.

Natuurlijk ben ik, als ik hedendaagse commentaren op dit stuk uit de Openbaring tegenkom, altijd heel benieuwd hoe de schrijver met deze bekende verzen omgaat—en vooral hoe de symbolen van ‘het beest’ en ‘het merkteken van het beest’ worden verklaard. Tot mijn verbazing (en opluchting) vond de schrijver van de komende gebedslezingen het niet nodig expliciet naar een bepaalde kerkelijke of geestelijke stroming te verwijzen. Tevergeefs zocht ik naar het woord ‘rooms-katholiek’, dat meestal heel snel op de proppen komt als er in adventistische publicaties over ‘het beest’ wordt gesproken. Haffner volstaat met aan te geven dat het ‘beest’ een symbool is van allen die bewust tegen God en zijn gebod ingaan.

Tot voor kort was een rechtstreekse identificatie van het ‘beest’ als het rooms-katholicisme of ‘het pausdom’ de standaardverklaring. Maar wie op de hoogte is van wat er tegenwoordig zoal aan adventistische verklaringen van de Openbaring verschijnt, ontdekt dat dit snel aan het veranderen is. Zeker, er verschijnen, vooral in de marge van de kerk, nog wel boeken en pamfletten die heel precies aangeven dat ‘Rome’ de grote vijand was, is en zal zijn, van Gods volk in de eindtijd (waarbij dit laatste dan net zo beslist wordt gelijkgesteld met de zevende-dags adventisten).

Ik voel me in toenemende mate ongemakkelijk met die denkwijze. Natuurlijk, ik zie ook nog steeds haarscherp dat er veel is dat niet deugt in het katholieke systeem en in de katholieke ‘leer’. Maar ik zie ook dat er nog wel het een en ander schort aan de kerk waartoe ik zelf (met hart en ziel, overigens) verbonden ben en verbonden hoop te blijven. Maar verder zijn de dingen, denk ik nu, niet zo eenduidig als Uriah Smith en andere traditionele profetie-uitleggers binnen de Adventgelederen beweerden. Om slechts een aspect te noemen: de wereld van het geloof wordt in onze tijd niet alleen beheerst door christelijke stromingen, maar ook door de niet-christelijke godsdiensten en grote groepen mensen die elk geloof in een god vaarwel hebben gezegd!

Veel adventistische publicaties zijn dan ook voorzichtiger geworden als het om profetische verklaringen gaat. Terecht, vind ik. En daarom was ik blij verrast met de wijze waarop ds. Haffner, kennelijk met instemming van de verantwoordelijke uitgevers, met ‘het beest’ en ‘het merkteken’ omgaat!

Om heel eerlijk te zijn. Ik heb de ‘gebedslezingen’ zelden erg inspirerend gevonden. En ook dit jaar zal deze brochure niet tot de top-tien van geschriften behoren die het meest voor mij hebben betekend. Maar, ds. Haffner heeft gelukkig erg zijn best gedaan om zijn onderwerp op een evenwichtige wijze te presenteren! We zullen het er in november a.s. mee moeten doen.