Toen onze dochter zondag j.l. bij ons op bezoek was noemde ik een paar dingen die me in de week die ging komen zouden bezighouden. Op maandag was er de begrafenis van de vrouw van een door mij zeer gerespecteerde senior collega. En op woensdag zou ik voorgaan in de afscheidsdienst van een (eveneens emeritus-)collega met wie ik een paar jaren geleden samen de Nijmeegse Vierdaags had gelopen, en die nu, na twee jaar blijmoedig ziek te zijn geweest, was overleden.‘Zo,’ zei zij, ‘dat wordt dus weer bezig zijn met je core-business!’

Begrafenissen als core-business—je zou zeggen dat dit vooral geldt voor uitvaartondernemers en misschien voor bloemisten. Maar, inderdaad, als je er een beetje over nadenkt, geldt dat ook voor predikanten. Als mensen afscheid gaan nemen van het leven, al dan niet door een lange ziekte daarop voorbereid; of als je een partner of vader of goede vriend kwijtraakt aan de dood—dan komt het erop of je geloof wat waard is. When the rubber hits the road—dan moet blijken of je er kunt ‘zijn’ voor de mensen en of je hen wat te zeggen hebt. En hoewel je nooit naar begrafenissen uitziet, is het voor mij toch goed om er af en toe heel direct bij betrokken te zijn, want het is en blijft een belangrijk deel van de core business waarvoor ik ooit heb gekozen: iets wezenlijks voor mensen te betekenen als het er echt op aankomt.

Maar daarnaast kan je ook gelukkig andere dingen aanwijzen als de core business van de kerk: dingen die laten zien dat de kerk midden in de wereld wil staan en wat voor mensen wil betekenen. En dat is niet alleen (of misschien zelfs niet in de eerste plaats), directe evangelisatie en preken met woorden, haar core business is. In de afgelopen dagen waren er twee dingen die mij opvielen en waarbij ik dacht: ‘Ja, zo moet het.’ Na de preek in Groningen hoorde ik zaterdag j.l. dat de Adventkerk in de Hofstraat sinds kort enkele dagen per week een aantal uren open is om voor mensen die voorbijkomen als ‘stiltecentrum’ te fungeren. Deze activiteit wordt ondersteund door vrijwilligers van diverse kerkelijke gezindten. En ik las op de kerkelijke website dat een in Friesland wonende, adventistische beeldend kunstenaar de komende weken exposeert in de Adventkerk in Leeuwarden. Hij zal zelf de bezoekers rondleiden en daarbij zal hij er zeker geen geheim van maken dat zijn geloof een belangrijke inspiratiebron voor hem is. Ik hoop er binnenkort een gratis NS-kaartje aan te besteden om een kijkje te gaan nemen. Daarnaast zijn er andere plekken waar hartverwarmende initiatieven worden genomen. Ik denk o.a. aan wat in Delft door de mensen van Alivio gebeurt en aan de Haagse plannen om zich meer voor sociale projecten te gaan inzetten.

Hier en daar begint mijn kerk te kennelijk begrijpen wat (ook) tot haar core business behoort!