Daily Archives: December 24, 2009

Vrede

 

De kerst- en nieuwjaarskaarten beginnen stromen weer binnen. Het blijft leuk ze allemaal aan linten op de deuren van de woonkamer te zien hangen. De e-kaarten die ook dagelijks binnenkomen zijn goedbedoeld en soms ook creatief. Ze zijn natuurlijk ook goedkoper en het ligt voor de hand dat de e-kaart een onstuitbare opmars maakt. Maar de echte kaart die via de TNT is naar mijn gevoel toch van een andere klasse.

 

Maar daar gaat het verder in deze weblog niet over. Het bruggetje naar mijn onderwerp van deze kerst-weblog is slechts het feit dat zoveel kaarten in beeld en woord de ontvanger ‘vrede’ toewensen.  En wat meer vrede in een maatschappij waarin zoveel agressie en geweld aan de orde van de dag is, is iets waar de wereld—en ook een ieder van ons—ernstig behoefte aan heeft.

 

Christus is het Vredeskind. En christenen worden door de Vredevorst opgeroepen om ook, op hun beurt vredestichters te worden. Want volgens het evangelie zullen zij, als ze vredestichters zijn, ‘kinderen van God’ worden genoemd.  De komende dagen zullen de meesten van ons er ook weer over zingen: ‘Vrede op aarde, in de mensen van Gods welbehagen.’

 

Maar in de praktijk zijn christenen heel vaak het tegendeel geweest van vredestichters en hebben ze juist het voortouw genomen bij het opnemen van de wapenen.  Zelfs in 2009 blijken in Nederland de christelijke regeringspartijen een groter enthousiasme aan de dag te leggen voor het voortzetten van de Nederlandse militaire missie in Afghanistan dan de niet-christelijke coalitiepartner en een groot deel van de niet-christelijke oppositie.

 

Ik ben bezig een fascinerend boek te lezen over de kruistochten. Het is geschreven door een Britse historicus, Jonathan Phillips, die als een onbetwiste expert geldt ten aanzien van deze periode.  In dit boek probeert hij ook aan allerlei vaak onderbelichte perspectieven aandacht te geven. Wat mij vooral opviel bij zijn beschrijving van de Eerste Kruistocht is hoe bij de circa 60.000 kruisvaarders, die in 1096 naar het oosten trokken, religieuze vroomheid en ijver zo naadloos gecombineerd kon worden met zucht naar avontuur en meedogenloze moordlust. Hoe konden die elementen zo gemakkelijk samengaan? Het blijft voor mij een raadsel.

 

Maar helaas is dat niet alleen maar een middeleeuws fenomeen geweest. De Europese godsdienstoorlogen werden door hetzelfde verschijnsel gekenmerkt. Ook in de wereld van de islam is het niet moeilijk om voorbeelden te vinden. En het is, om een andere voorbeeld te noemen, vandaag de dag vooral bij de Amerikaanse extreem-rechtse christenen dat het grootste enthousiasme voor vrij vuurwapenbezit te vinden is. En—opnieuw helaas—zie ik ook in mijn eigen kerk maar al te vaak hoe een extreme theologische koers gepaard gaat aan agressie en onverdraagzaamheid.

 

Het is niet zo comfortabel om nog een stapje verder te gaan. Want in alle eerlijkheid moet ik toegeven dat die mengeling van idealisme en goede bedoelingen met een nogal ongenuanceerde nadruk op het eigen-gelijk en met onnodig verbaal geweld jegens anderen, die niet in mijn ideeën willen delen, ook in mijzelf soms hardnekkig aanwezig blijft. En dat geldt mogelijk ook voor heel wat lezers van deze weblog.

 

In de beginjaren tachtig werden er grootscheepse acties gevoerd tegen de plaatsing van kruisraketten in Nederland met de slogan: ‘Kruisraketten de wereld uit . . . om te beginnen uit Nederland.’ Mijn wens is op daarop geënt:  Vrede op aarde . . . om te beginnen in mijn eigen manier van denken en doen.’ Ik hoop dat vele anderen in die vrome wens willen delen.