Daily Archives: Februari 5, 2010

De manier van Jezus

 

Vandaag staat in het teken van de laatste voorbereidingen voor mijn jaarlijkse ‘tweeweekse’ op Newbold College in Engeland. Zondag hoop ik met de ferry de Noordzee weer eens over te steken en mijn kennis en inzichten over de postmoderne manier van denken te gaan delen met een groep theologiestudenten. Het is nu bijna een traditie geworden en in de loop van de jaren heb ik me steeds meer in het onderwerp verdiept. Het wordt steeds boeiender. Misschien wordt het tijd er eens een boek over te gaan schrijven. Wat is het postmodernisme? Welke invloed heeft het op de cultuur? Op de manier waarop mensen denken? Op de kerk in het algemeen? Op onze kerk? Is het alleen maar een gevaar, of biedt het ook nieuwe kansen, enz. enz.

 

Omdat mijn lessen uitsluitend ’s ochtends zijn, blijft er aardig wat tijd over voor andere activiteiten. Aangezien ik de auto meeneem is het ook mogelijk om regelmatig aan de ultrasaaie campus van Newbold te ontvluchten. Al met al geen straf dus.

 

De afgelopen week is in razend snel tempo voorbijgegaan. Op zondag middag had ik een presentatie tijdens een gemeentemiddag van de Adventgemeente Utrecht en op woensdagavond nam ik bij een studieavond de honneurs waar in de gemeente Harderwijk, omdat de eigen predikant momenteel onder de Surinaamse zon verkeert. Op dinsdag waren er wat afspraken op het landelijke kantoor, die ‘s avonds uitmondden in een avondsluiting in het woonzorgcentrum “Vredenoord.” 

 

Naast wat sociale elementen werd de week verder ook deels in beslag genomen door het corrigeren van de drukproeven van een nieuwe vertaling van een boekje Thoughts from the Mount of Blessing, van de hand van Ellen White. Dat was eerder verkrijgbaar onder de titel Gedachten van de Berg der Zaligsprekingen. Ik heb het opnieuw vertaald om het voor hedendaagse lezers beter toegankelijk te maken. Inmiddels is het bijna klaar om naar de drukker te gaan. Maar een laatste correctie bleek geen overbodige luxe. Over een week of acht zal het beschikbaar zijn. Het heet dan: Christen-zijn op de manier van Jezus.

 

Ik kende het boekje natuurlijk wel, maar als je het vertaalt ben je er op een heel intense manier mee bezig. Wat me meer dan ooit opviel is dat de latere boeken van Ellen White (en dan bedoel ik niet de citatenverzamelingen die na haar dood door anderen werden samengesteld maar boeken die zij zelf van A tot Z heeft geproduceerd) een heel andere sfeer ademen dan haar vroege boeken. Toen zij het boekje schreef dat ik de afgelopen maanden onder handen had, was ze inmiddels ongeveer 60 jaar oud. Het was de tijd waarin ze in Australië woonde en ook De Weg naar Christus en Jezus-De Wens der Eeuwen schreef. Daarin ontmoet je een milde, haast evangelische Ellen White en niet de vrouw die je precies vertelt aan welke regeltjes je je allemaal zou moeten houden. Hier ontdek je ook niet zozeer een visionaire schrijfster die constant put uit visioenen en dromen, maar een rijpere persoon die vooral geïnspireerd wordt door haar kennis van de Bijbel en de dagelijkse omgang daarmee. Te vaak wordt door veel van haar lezers vergeten dat Ellen White ook een ‘echt’ mens was die zich voortdurend ontwikkelde en geleidelijk aan allerlei dingen toch heel anders ging benaderen. Het recente boek van George Knight (Ellen White: Wie was zij? Hoe lees je haar boeken?) doet dat op een heldere manier uit de doeken.

 

Tja, en verder kon ik het niet laten om deze week geregeld eens even te kijken naar de ‘verhoren’ door de Tweede Kamercommissie van de hoge heren uit de bankwereld die mogelijk een rol hebben gespeeld bij het veroorzaken of verergeren van de financiële crisis in ons landje. We kregen een buitengewoon staaltje van het eigen-straatje-schoonvegen voorgeschoteld. De boodschap die op mij overkwam was eigenlijk: je kunt het grote graaien niet voorkomen, want we willen allemaal steeds meer en we willen het steeds sneller. En misschien is dat ook wel de realiteit. Want de meeste ‘gewone’ mensen wilden toch immers ook profiteren van de snelle koerswinst en wilden toch immers ook de hoogst mogelijke rente? En miljoenen medeburgers dromen er toch ook van dat hun postcode de volgende keer in de prijzen valt?  We zagen deze week weer eens wat verfoeilijke aspecten van het kapitalisme.  Maar zodra je dat hebt vastgesteld komt ook de herinnering boven aan alle ellende van de socialistische stelsels die er evenmin in slaagden de heilstaat te brengen.  ‘Leven op de manier van Jezus’ is het enige alternatief als we van dit soort toestanden bevrijd willen worden. Op kleine schaal kunnen we daar in ons eigen leven een beginnetje mee maken.