Vandaag de laatste dag met business sessions. Om vier uur vanmiddag zit het zakelijk deel van de 59e Generale Conferentie erop. Dan schakelen we over op een andere golflengte en volgt het geestelijk hoogtepunt van de week.
Er staan voor vandaag vooral nog wat voorstellen voor wijzigingen in het Kerkelijk Handboek op de agenda. Ik vraag me af wat al die wijzigingen voor de Nederlandse Unie betekenen. In de praktijk waarschijnlijk heel weinig. Maar moet er nu een nieuwe editie komen van de Nederlandse editie—kort nadat er eindelijk, na zijn 25 jaar, weer eens een herziene versie was gepubliceerd? Ik zal afwachten wat het kerkbestuur besluit, maar houd er alvast rekening mee dat de klus van de herziening mijn kant opkomt.
Mijn werk in Atlanta begint nu ook ten einde te lopen. Vandaag werk ik met een collega aan de verslagen van de vergaderingen van deze ochtend en deze middag. Waarschijnlijk zullen we daarmee ook zondagmorgen nog een paar uurtjes bezig zijn.
Een aangename onderbreking van de dag was gisteravond het diner ter ere van de scheidende secretaris van de Generale Conferentie, ds. Matthew Bediako. Met zo’n 200 genodigden zaten we in de ballroom van het Omni hotel, vlak naast de Dome. Wij hadden het genoegen ds. Robert Kloosterhuis en zijn vrouw als tafelgenoten te hebben. Hij was ooit de voorzitter van de Westafrikaanse regio van de kerk en nodigde mij in 1984 uit om directeur te worden van ons uitgevershuis/ annex drukkerij in Kameroen. Zijn wortels liggen in Groningen. Toen hij een kleuter was emigreerden zijn ouders naar het beloofde land. Larry Colburn en zijn vrouw kwamen ons vergezellen. Hij heeft jarenlang gewerkt als ‘associate’ secretaris in de Generale Conferentie, is nu gepensioneerd en was deze week mijn collega. Tot onze verrassing kwamen Ted Wilson en zijn vrouw Nancy bij ons aanschuiven. Het was gezellig wat gezamenlijke Afrikaanse herinneringen op te halen. Zoals altijd, wanneer we elkaar zien, informeren ze uitgebreid naar onze kinderen. De mededeling van mijn vrouw dat onze zoon samenwoont met zijn Zweedse vrouw scheen hen verder niet te deren.
Op persoonlijk vlak is Wilson een prima man. Maar de vraag klemt: Wat voor soort leider zal hij zijn? De komende jaren zullen het leren. Maar misschien is zijn preek morgenochtend een aanwijzing. Zal hij een samenbindende kracht kunnen zijn, zoals zijn voorganger Paulsen was?
Bijna alle functies zijn inmiddels ingevuld. De leiders van enkele departmenten op het hoofdkantoor (waaronder jeugd en communicatie) zijn gewijzigd. Doordat James Cress onlangs plotseling overleed moest ook een nieuwe man benoemd worden voor de zgn. Ministerial Association (de afdeling die support biedt aan de predikanten). In alle gevallen zijn de nieuwkomers mensen die ik niet ken. (Dat zal, zo besef ik, in de komende jaren steeds meer gebeuren!) Ik neem aan dat vandaag wel bekend zal worden wie de departementen van de Trans-Europese Divisie de komende vijf jaar zullen bemensen.
Intussen zijn de mensen in de grote boekenstand in de exhibition hall al meer dan tevreden. De teller staat op dit moment op 400.000 dollar. Het overtreft alle verwachtingen! Een van de stafleden van de Review and Herald Publishing
vertelde me dat ze vier grote trucks met boeken naar Atlanta hadden gebracht en dat ze zeker niet meer dan een truck zullen hebben als de zondag de spullen weer inpakken.
Ik neem mijn laptop mee naar mijn werkplek. Want ik ben toch ook wel benieuwd hoe het straks met Nederland-Brazilië afloopt. De wedstrijd wordt hier in de VS ook op tv uitgezonden. Ik zal volstaan met af en toe even te kijken op de website van de Volkskrant of de Telegraaf.
PS. Vrijdagmiddag, kwart over een. Zojuist hoorde ik van de 2-1 zege van Onranje tegen Brazilie.
Het andere nieuws is dat vanmorgen bekend is geworden dat Clair en John Sanches, stafmedewerkers van de Nederlandse Unie (de organisatie van de Adventkerk in Nederland), deel zullen gaan uitmaken van de staf van het regionale kantoor van de kerk in St. Albans in de UK. Zie verder www.adventist.nl