Daily Archives: September 11, 2011

Dankbaar voor wat ik niet heb

 

Toen ik ongeveer tien of elf jaar oud was, was ik wel eens jaloers op mijn buurjongens. Zij hadden dingen die buiten mijn bereik lagen. Zij hadden een elektrische trein en zij hadden diverse meccanodozen.  Vooral dat laatste had mijn belangstelling en ik vond het dan ook fantastisch om er af en toe eens een middagje iets mee te mogen bouwen. [Misschien heb ik dus toch een iets technischer aanleg dan ik nu graag suggereer.]

 

Er waren ook wel andere dingen die ik in mijn jeugd graag had willen hebben, maar die voor mijn ouders onbetaalbaar waren. Mijn vader was ongeneeslijk ziek geworden en dat betekende, kort na de Tweede Wereldoorlog, een leven onder de armoedegrens en het had tot gevolg dat er voor bijzonder speelgoed gewoon geen geld was.

 

Als ik daar een enkele keer over klaagde, zei mijn moeder: ‘Je moet vooral letten op de dingen die je wel hebt. Dan vergeet je de dingen die je niet hebt.’ Dat was ongetwijfeld een wijs woord, maar ik heb het toch vaak moeilijk gevonden om daarmee innerlijk volledig in te stemmen. Ik moet dan ook bekennen dat er in de loop van de jaren echt nog wel eens dingen zijn geweest, die ik maar wat graag had willen hebben, maar die ver weg bleven. Toch ga ik niet als een gefrustreerd en afgunstig mens door het leven, omdat ik helaas nooit een Mercedes of Jaguar heb gehad, nooit een mooi penthouse heb kunnen kopen, en nooit een cruise naar de Lofoten heb kunnen maken.

Ik ben in de grond van mijn hart eigenlijk best dankbaar voor de dingen die ik wel heb: Ik bezit een redelijk goede gezondheid, heb een gelukkig huwelijk, en samen hebben we twee inmiddels volwassen kinderen waar we trots op kunnen zijn—inclusief een schoondochter en drie kleinkinderen. Ik heb de kans gehad een goede opleiding te krijgen, en ik heb een zeer bevredigende loopbaan achter me. Ik zo kan ik nog even doorgaan.

 

Maar toch zijn er af en toe kleine gebeurtenissen of vallen me, als ik om me heenkijk, plotseling dingen op die me doen beseffen dat je eigenlijk niet alleen dankbaar moet zijn voor alles wat je hebt, maar ook voor allerlei dingen die je niet hebt. Ik heb bijvoorbeeld geen loodzware hypotheek of andere schulden die ik moet aflossen. Ik heb geen ruzie met mijn buren. En ik heb geen wandelstok of gehoorapparaat—om zo maar iets te noemen. Het zijn allemaal redenen om dankbaar te zijn.

 

Het viel mij de afgelopen week, tijdens mijn verblijf in Hongarije, op hoeveel mensen ik in een rolstoel zag, of die zich met een scootmobiel of een rollator voortbewogen. Ik ging erop letten, en ik zag ze werkelijk om de haverklap. En toen ik gisteren en vandaag daar ook op lette, besefte ik dat deze apparaten in  Nederland nog vaker worden gebruikt. Het is uiteraard goed dat veel mensen nut ondervinden van die dingen. Maar ik mag heel dankbaar zijn dat ik tot op heden geen rolstoel, geen scootmobiel en geen rollator bezit!

 

Een paar uur geleden zaten mijn vrouw en ik een kopje thee te drinken in een restaurant, nadat we in Zwolle naar de expositie van kunstschilder Evert Thielen waren geweest. Er waren ook een aantal geestelijk gehandicapten in het restaurant.  Ja, dacht ik, ik mag toch wel dankbaar zijn dat ik geen verstandelijke handicap heb (tenminste, daar denk ik vanuit te mogen gaan).

 

Ongetwijfeld doe ik er goed aan om mezelf eraan te herinneren dat ik inderdaad dankbaar moet zijn voor alles wat ik heb. Maar misschien moet ik nog dankbaarder te zijn voor allerlei dingen dingen die ik gelukkig niet of nog niet bezit!  En wellicht zijn er wel een paar lezers die zich dat ook wel eens mogen herinneren.