Daily Archives: Oktober 14, 2011

De kerk–veraf en dichtbij

 

In Silver Spring  (VS) is de jaarvergadering van het bestuur van de Adventkerk weer te einde. Zo’n 300 mensen uit de gehele wereld bogen zich over een flink aantal voorstellen en plannen. Ik heb gepoogd alles zo goed mogelijk te volgen, maar ik had niet echt het gevoel van: ‘Wat jammer nou, dat ik er niet bij was.’  Geleidelijk aan heb ik, wat dat betreft, aardig wat afstand kunnen nemen van dit soort actieve betrokkenheid bij de kerk. Als ik naar de verschillende besluiten kijk zijn er wel dingen die ik betreur, maar dan moet ik ook constateren dat mijn stem geen verschil zou hebben uitgemaakt.

 

Neem nou het verzoek van de kerk in Noord-Amerika en in Noordwest Europa om meer hogere kerkelijke functies open te stellen voor vrouwen. Helaas werd het weggestemd. De voorzitter van de kerk besloot even niet langer de neutrale leider van  het debat te zijn, en deed een dringende oproep tegen het voorstel te stemmen. Dat heeft ongetwijfeld de stemming voor een belangrijk deel bepaald, ook al maakten een paar van zijn naaste medewerkers duidelijk dat ze vóór waren! Wanneer ik hoor dat mijn kerk opnieuw een kans voorbij heeft laten gaan om aan een stuk onrecht eindelijk een einde te maken, doet dat me zeer.

 

Het besluit om de grenzen van de beide Europese divisies te wijzigen en de gebieden in het Midden-Oosten nu rechtstreeks onder de paraplu van het kerkelijk hoofdkantoor te brengen is van een heel andere orde. Ik heb er zeker een mening over: Het lijkt me verre van verstandig. In de jaren dat ik tot de staf van het regionale kantoor in St. Albans (UK) behoorde, dat tot deze week ook het werk in een flink deel van het Midden-Oosten en Pakistan coördineerde, heb ik de problematiek in die gebieden goed leren kennen. Ik vraag me, op basis daarvan, af wat de mensen van het hoofdkantoor beter zouden kunnen doen dan de mensen in het Europese kantoor? Dit model is al eens eerder geprobeerd en voldeed destijds niet. En daarom vraag ik mij af welke andere overwegingen mogelijk een rol zouden kunnen spelen.

 

Maar mijn activiteiten tijdens de afgelopen week drukten mij met mijn neus op het feit dat het kerkelijk leven zich niet alleen (of zelfs niet in de eerste plaats) in Silver Spring afspeelt. En, ook trouwens niet in Huis ter Heide of in Brussel—al bevinden de mensen die daar werkzaam zijn zich aanzienlijk dichter bij de basis, dat wil zeggen: bij de mensen die samen de kerk zijn. Daar, aan de basis, ging het deze week niet om grote wereldwijde projecten, belangrijke studiecommissies of grote financiële belangen. Daar ging het om de voorbereidingen op de kerkdiensten van morgen, om de mensen die bezocht moeten worden, omdat iemand is overleden of in ernstige problemen verkeert, of juist iets te vieren heeft, om predikanten die zich ziek hebben gemeld of problemen ten aanzien van een kerkgebouw. En, noem maar op . . . Daar gaat het er vooral om of dat geloof, dat we met elkaar delen, een impact heeft op ons dagelijks leven en om de vraag of het ons tot gelukkiger mensen maakt.  

 

Ik heb de afgelopen week drie dagen in België doorgebracht. Ik was het grootste deel van die tijd in Brussel, maar bezocht ook een plaats iets voorbij Namen en ontdekte dat ik voor 12 euro zo’n afstand van 100 km heen, en 100 km terug, met de trein kon reizen voor 12 euro—en dat nog wel eerste klas. Het was buiten de spits en ik genoot van een korting voor 65-plussers, maar toch . . .   Volgende week zal ik het genoegen hebben om drie dagen samen te zijn met de predikanten van de Franco-Belgische Unie, even ten zuiden van Parijs. Mijn vrouw rijdt met me mee, want het is een goede kans voor haar om een vriendin te bezoeken die daar nauwelijks een uur rijden vandaan woont.

 

Maar nu eerst nog even wat e-mail en verder van een rustige vrijdag in Zeewolde genieten, met prachtig herfstweer, en morgen een  bezoekje brengen aan de jaarlijkse seniorenrally in Vianen.  Zou het een idee zijn om een dergelijk evenement ook in België te introduceren? Wie weet!