[Zondag 10 februari] Vandaag was een belangrijke dag voor de kerk in België.  Gedurende enige tijd was de kerk op zoek naar een nieuwe voorzitter.  Ik was in september 2011 in die functie benoemd, maar het was van meet af aan bekend dat ik een soort ‘tussenpaus’ (sorry voor het woord!) zou zijn. Ik beloofde de functie tenminste een jaar, maar niet veel langer, te zullen waarnemen.  En dus heb ik op een gegeven moment mijn medebestuurders er wel aan herinnerd dat men serieus op zoek moest gaan naar een meer definitieve oplossing. Er is enkele maanden geleden een proces op gang gekomen dat vandaag is voltooid met de verkiezing van ds. Jeroen Tuinstra (uit Nederland) als de nieuwe leider.

Vandaag kwamen afgevaardigden van alle Adventkerken uit België en Luxemburg bijeen om te stemmen over de voordracht van het landelijke kerkbestuur. Ik zou me kunnen voorstellen dat sommigen hebben gedacht dat de bijeenkomst eigenlijk een beetje een anticlimax was.  Er was immers maar één naam waarover gestemd kon worden: voor of tegen. En de algemene verwachting was dat er een flinke meerderheid van voor-stemmers zou zijn. Er werd immers geen alternatief geboden? Misschien leek het volgens sommigen wel een klein beetje op een communistische toestand waarbij de stemming al bij voorbaat vaststaat.  Moet je echt daarvoor de mensen vanuit het gehele land op een koude februarimorgen naar Woluwe (bij Brussel) halen om op hun stembriefje ‘oui’ of ‘non’ te omcirkelen?

Ik zal niet beweren dat het verkiezingssysteem dat de Adventkerk hanteert perfect is. Maar in elk geval was aan de min of meer symbolische daad van de vertegenwoordigers van de plaatselijke kerken een heel gedegen proces voorafgegaan, waarbij zorgvuldig naar kandidaten was gezocht, en waarbij een kiescommissie verschillende kandidaten uitgebreid had geïnterviewd. Uiteindelijk heeft dat geresulteerd in de voordracht die het bestuur vandaag heeft gedaan. Ik heb me daarbij uiteraard op de achtergrond gehouden, want het zou niet gepast zijn om over mijn eigen opvolging al te veel mee te praten.

Ik zal de komende weken mijn taak overdragen aan Jeroen Tuinstra. Formeel gaat zijn benoeming in per 1 april. We hebben als dagelijks bestuur diverse afspraken staan om Jeroen zo uitvoerig mogelijk bij te praten over de dingen die in de afgelopen anderhalf jaar in de kerk zijn gebeurd, maar ook over de dingen waar we helaas niet aan toegekomen zijn.  Ik zal hem vertellen over wat m.i. goed is gegaan, maar ook over de steken die ik heb laten vallen. Ik zal hem proberen een eerlijk beeld te geven van de kansen en uitdagingen die hij zal aantreffen, maar ook van de lastige problemen die hij op zijn bord zal vinden.

Het is voor mij een boeiende periode geweest—een onverwachte bonus aan het einde van mijn kerkelijke loopbaan.  Ik kijk er met veel plezier op terug, maar, eerlijk gezegd, wil ik nu ook wel weer even uitblazen.  Wellicht heb ik, in de afgelopen periode, een stukje ervaring meegebracht, waarvan de kerk in de BLF heeft kunnen profiteren. Mijn opvolger moet dat soort ervaring nog grotendeels opdoen . Maar misschien is dat eerder een voordeel dan een nadeel. Met de keuze voor Jeroen Tuinstra heeft de kerk in  België en Luxemburg gekozen voor de toekomst, voor de jeugd, voor een frisse en eigentijdse aanpak. Ik feliciteer Jeroen met de boeiende en uitdagende taak waaraan hij gaat beginnen. Maar ik feliciteer vooral ook de kerk in de Belgisch-Luxemburgse Federatie met het feit dat zij niet gekozen heeft voor routine en traditie, maar voor experiment en vernieuwing!  Moge God deze keuze zegenen!  En moge Jeroen dezelfde warme steun ontvangen die ik in de afgelopen periode van mijn interim-voorzitterschap heb ervaren.