[Vrijdagavond, 31 mei] Dit was een soort ‘tussenweek’. Het is gelukt een paar fikse projecten af te ronden. Het afgelopen halfjaar ben ik tussen allerlei zaken door bezig geweest met de Engelse versie van een proefschrift waarop een PKN-collega, die ook colleges geeft aan de Universiteit van Groningen (en verdere aspiraties heeft in de academische wereld) onlangs cum laude was gepromoveerd. Hij had van een hoogleraar aan de Protestantse Universiteit in Amsterdam mijn naam en adres ontvangen, met de suggestie dat ik misschien zou kunnen en willen helpen een Engelse versie van zijn werkstuk te vervaardigen.  En dus heb ik daarin enkele honderden uren geïnvesteerd. De klus is nu af en ik kan concluderen dat ik nu aanzienlijk meer weet over de verschillen in theologisch inzicht tussen Bonhoeffer en Barth. Maar het is niet mijn diepste verlangen geworden daar nog veel meer over te weten te komen.

Ik wilde ook graag iets anders afronden, namelijk de voorbereiding voor een preek en een aantal lezingen, tijdens een congres dat in het Duitse Friedensau wordt gehouden en georganiseerd wordt door de gelijknamige Duitse adventistische universiteit. De preek moet gaan over de rol van ons geloof in het leven van alle dag en de vier presentaties hebben als onderwerp: de relatie tussen de Adventkerk en de oecumene. Ik voel me wat meer met die materie vertrouwd dan met de invloeden van de transcendentale filosofie van Kant op Karl Barth en de beschuldiging van Dietrich Bonhoeffer aan het adres van Barth dat deze zich schuldig zou hebben gemaakt aan openbaringsnegativisme, en later juist aan openbaringspositivisme. Enz. (Toch blijft het altijd een fijne uitdaging om een ingewikkelde tekst om te zetten in een andere taal.)

Maar deze week was een soort ‘tussenweek’. Er waren allerlei zaken die nog even de aandacht moesten hebben, voordat mijn vrouw en ik maandag a.s. richting Zweden rijden. Zo moest ik bijvoorbeeld nog even naar de oogarts, want het CBR heeft een ingewikkelde procedure bedacht voor als je als 70-jarige je rijbewijs moet verlengen. Eerst moet je een formulier kopen bij het gemeentehuis. Dat kost je 27,50 euro.  Dan moet de huisarts een medische verklaring invullen. Daarbij rinkelt de kassa voor een bedrag van vier tientjes. En dan blijkt, als je wat last hebt van diabetes, dat een oogarts, à raison van 66 euro, nog even moet checken of je elk rood stoplicht wel kunt zien. De envelop met het vereiste document is nu op de bus naar Rijswijk en ik hoop dat ik over een paar weken mijn nieuwe rijbewijs kan ophalen. Dat kost natuurlijk ook weer de nodige gemeentelijke leges. Geen wonder dat een mens, ondanks de oproep van Mark Rutte, weinig geld overhoudt om nieuwe spullen te kopen en zo de nationale economie aan te zwengelen.

En dan waren er de nieuwe remblokjes, en de kapper, de pedicure (die ook belangrijk is, en door je ziektekostenverzekering wordt vergoed, als je last hebt van diabetes 2), en een rits andere dingen. Een plezierig moment was echter donderdagmiddag, toen de Nederlandse Unie een high tea voor de emeritus-predikanten had georganiseerd. Na de preek van.morgen (zaterdag in Almelo), rijd ik naar Brussel, waar ik de volgende dag bij een bijeenkomst van de Belgische Adventkerk wordt verwacht. En dan is deze ‘tussenweek’ ten einde.

Intussen verzamel ik mijn energie en moed om volgende week in Zweden een paar weken ingezet te worden bij een opknapbeurt van het huis van mijn zoon. Dat is weer eens wat anders. Ik ben geen groot liefhebber van timmeren en schilderen, enz., maar het is best wel leuk om weer eens een paar weekjes iets samen met mijn zoon te doen. En hopelijk hebben we daar redelijk weer en blijven er ook nog wel wat uurtjes over om lekker onder een boom te lezen en wat te schrijven.

We gaan drie dagen over de reis doen, zoals we meestal gewoon zijn. De eerste dag naar Kiel en dan ’s nachts overvaren naar Gotenburg. De tweede dag verder naar Stockholm, en de derde dag de laatste 600 km. Ik heb geen hekel aan de rit, ook al ken ik nu inmiddels zo ongeveer elk wegrestaurant en elk benzinestation langs de route. Maar ik heb het er graag voor over om onze kleinkinderen weer eens uitgebreid te zien!