Daily Archives: Juni 21, 2013

IPad en COL

 

[Vrijdag, 21 juni) Ik begin het gevoel te krijgen dat ik niet helemaal meer met mijn tijd meega. Sinds kort heeft mijn vrouw een iPad. Mijn kleindochter weet hoe ze met de iPad van haar vader allerlei leuke dingen kan doen.  En nu lees ik via mijn laptop op de website van de Volkskrant dat het bestuur van een enorm schooldistrict in Los Angeles heeft besloten in de komende jaren alle 640.000 scholieren van een iPad te voorzien.

Wereldwijd zijn er nu al tien miljoen scholieren die het tijdperk van de schoolboeken achter zich hebben gelaten en alle leerstof via hun tablet-computer tot zich nemen.  In Nederland gaan in augustus van dit jaar elf iPad-scholen met een proef beginnen.  Het wordt dus wel tijd dat ik ook eens ga nadenken over een wat vollediger toetreden tot het digitale tijdperk!

Maar de komende twee weken blijft mijn aandacht vooral uitgaan naar de renoveringswerkzaamheden in de woning van mijn zoon in Zweden. Het geeft voldoening dat het werk zichtbare resultaten begint te krijgen. Maar vandaag heb ik, net als alle andere werkende lieden in Zweden, een vrije dag. Het is namelijk Midsommarafton, de dag voor ‘midsommar’, en met de kleinkinderen zullen we naar het nabijgelegen (40km) Härnosand gaan om daar mee te maken hoe de meiboom met al zijn versieringen, begeleid door dans en fiddel-muziek en andere folklore, zal worden opgericht. Ik besef dat het een oer-heidens feest is dat met de aanbidding van de zon te maken heeft, maar daar zal ik me verder vandaag geen zorgen over maken.

Intussen werk ik dagelijks tenminste een tweetal uurtjes aan de hertaling van Christ’s Object Lessons (gewoonlijk afgekort als COL), het boek dat Ellen White rond 1900 schreef.  Het is interessant om daarbij te bedenken dat zij dit boekproject niet alleen ondernam om haar geloofsgenoten van opbouwende lectuur te voorzien, maar omdat zij zich wilde inzetten om fondsen te werven voor een doel dat haar na aan het hart lag. Enkele scholen die de kerk had gesticht hadden met forse schulden te kampen en om daar wat aan te doen besloot mevr. White een boek te schrijven en de ‘royalties’ daarvan te bestemmen voor de delging van een deel van deze schulden. Zij vroeg de uitgeverij van de kerk om ook hun aandeel te leveren en de kosten van het produceren van het boek voor hun rekening te nemen. En zo geschiedde. Er werden 300.000 exemplaren gedrukt, die door de kerkleden en boekverkopers aan de man werden gebracht en de gehele opbrengst ging naar het ‘goede doel.’

Ik constateer dat de kerk destijds meer royalties aan haar auteurs betaalde dan tegenwoordig het geval is. Royalties waren voor Ellen White een flinke bron van inkomsten. Haar besluit om haar royalties van dit boek weg te geven was dus geen loos gebaar!

Ik constateer ook dat het kennelijk voor een kerkelijke uitgeverij zo’n eeuw geleden mogelijk was een flinke winst te maken, die het bedrijf in staat stelde af en toe eens iets helemaal gratis te doen. Tegenwoordig hebben alle kerkelijke uitgeverijen het heel moeilijk om het hoofd boven water te houden.

Maar het project van Ellen White geeft ook verdere stof tot nadenken.  Is dit boek met stichtelijke overdenkingen over de gelijkenissen van Jezus het resultaat van haar profetische gave?  Of had een dergelijk boek ook door een andere auteur geschreven kunnen worden en werd hier slim ingehaakt op de naamsbekendheid van de auteur?

Wat de inhoud betreft blijft het een boek dat ook nu nog voor veel mensen geestelijke inspiratie biedt.  Dat het duidelijk een product van een eeuw geleden is doet daaraan geen afbreuk.   Het feit dat, net als bijvoorbeeld bij het schrijven van Jezus-De Wens der Eeuwen (The Desire of Ages), gebruik is gemaakt van allerlei bronnen, is inmiddels wel bekend. Het is geen geheim welke boeken Ellen White in haar boekenkast had staan en waaraan ze het nodige ontleende. Dat is ook geen probleem als je een gebalanceerde visie hebt op het verschijnsel van profetische inspiratie.  De wijze waarop Ellen White allerlei teksten en gedeeltes van teksten uit het Oude en Nieuwe Testament citeert bij haar uitleg van de gelijkenissen van Jezus, zonder rekening te houden met het verband waarin die teksten staan, kan ons ook niet verwonderen. Dat was heel gewoon in haar dagen (en is helaas nu nog steeds niet ongewoon).

Al met al is het boek Lessen voor het Leven van Alledag (de titel die de vorige Nederlandse editie had) een heel menselijk boek. Misschien dat het daarom nog steeds zo velen aanspreekt.  Hopelijk kan het na een fikse hertaling nog veel meer mensen aanspreken.