Het uitgeven van boeken en tijdschriften is vanaf het begin een belangrijke activiteit geweest binnen de Adventbeweging. En omdat ik een flink deel van mijn kerkelijke loopbaan in deze tak van dienst werkzaam ben geweest, spits ik direct de oren als ik van nieuwe ontwikkelingen hoor met betrekking tot ‘publishing’ in de Adventkerk. En die zijn er momenteel.

Het hoofdbestuur van de kerk heeft aan de twee grote kerkelijke uitgeverijen in de Verenigde Staten het dringend verzoek gedaan om gesprekken te beginnen die in de nabije toekomst moeten leiden tot een fusie.  Het gaat daarbij om de Review and Herald Publishing Association, met een eerbiedwaardige geschiedenis die teruggaat tot 1850, en de Pacific Press Publishing Association die in 1872 werd gesticht. De eerstgenoemde is gevestigd in het Oosten van de VS, in Hagerstown, niet ver van Washington, DC., terwijl de laatstgenoemde zich in Boise (Idaho), dus in het Westen van de VS, bevindt.

Zowel de Review and Herald als de Pacific Press zijn niet alleen uitgeverijen, maar ook drukkerijen.  In het verleden was de combinatie uitgeverij-drukkerij heel gewoon, zowel binnen de Adventkerk als daarbuiten. Maar nu is het eerder een uitzondering dan een regel dat een uitgeverij zijn eigen uitgaven drukt.  Bij de Review and Herald en de Pacific Press is echter een belangrijk deel van het personeel nog steeds betrokken bij de productie: het drukklaar maken, drukken, binden, enz.  Daarbij doen zich een tweetal problemen voor: er is belangrijke overcapaciteit en door gebrek aan kapitaal heeft men de technologische ontwikkelingen onvoldoende kunnen bijhouden.  Dat is dan ook de belangrijkste reden waarom men aan een fusie denkt. Door de twee bedrijven samen te smelten zou efficiënter gewerkt kunnen worden en zou de productiecapaciteit beter op de hoeveelheid werk kunnen worden afgestemd.

Een interessant detail is dat het overblijvende bedrijf niet langer rechtstreeks onder de Generale Conferentie, maar onder de paraplu van het regionale kantoor van Noord-Amerika zou vallen.

Er zal nog heel wat vergaderd moeten worden, en een zestal bestuurlijke organen zullen hun goedkeuring moeten geven, voordat het fusieproces daadwerkelijk in gang kan worden gezet. Het is in het verleden al enkele malen eerder geprobeerd om de twee bedrijven samen te smelten, maar tot dusverre is het nooit gelukt voldoende neuzen in dezelfde richting te krijgen. Want er is één aspect dat niets met zakelijke overwegingen te maken heeft, maar dat niettemin voor heel velen heel zwaar weegt.

Ooit heeft Ellen White zich duidelijk uitgesproken over de noodzaak dat er meer dan één kerkelijke uitgeverij in de VS moet zijn. Alles centraliseren vond zij volstrekt ongewenst. (Voor wat zij daarover te zeggen heeft, zie bijv. het zevende deel van Testimonies for the Church, blz. 171.)  In het verleden wilden de bestuurders die over het lot van de twee uitgevershuizen moesten beslissen niet tegen het directe advies van Ellen White ingaan. Je hoeft geen profeet te zijn om te voorzien dat dit aspect weer een belangrijk deel van het debat zal gaan beheersen.  Nu al vragen heel wat kerkleden zich af hoe het mogelijk is dat de aanzet om tot een fusie te komen nota bene gegeven wordt door een bestuur waarin president Ted Wilson een belangrijke (of wellicht doorslaggevende) stem heeft. Heeft hij er niet steeds voor gepleit dat de kerk moet luisteren naar de ‘stem der profetie’ die aan de Adventkerk is gegeven in de persoon van Ellen White? En wordt haar advies nu zo maar in de wind geslagen?

Het zal ongetwijfeld een spannende discussie opleveren. Moet men klakkeloos adviezen van meer dan een eeuw geleden opvolgen, ook al zijn de omstandigheden inmiddels totaal veranderd?  Daarover zal zeker verschillend worden gedacht.

Maar ik hoop dat vooral ook een ander element voldoende aandacht zal krijgen. Is het echt belangrijk dat het drukken van de kerkelijke uitgaven in eigen bedrijf gebeurt? Ik ben al lang geleden tot de conclusie gekomen dat het vaak beter is het drukken buiten de deur te laten gebeuren. Heel wat adventistische uitgeverijen buiten de VS zijn in de afgelopen drie decennia tot die zelfde slotsom gekomen.

Als de twee Amerikaanse uitgeverijen hun drukkerijen zouden afstoten, ontstaat er een heel ander plaatje. Het is zeer de vraag of een fusie dan nog noodzakelijk of verstandig zou zijn. Misschien is het zelfs beter als er een groter aantal (kleinere) creatieve centra zou zijn waar materiaal wordt samengesteld vanuit een adventistisch perspectief. Zou dat niet te verkiezen zijn boven één instituut dat bepaalt wat alle adventisten te lezen krijgen en wat men aan anderen namens de kerk wil voorzetten?

En dan is er nog iets waarvan ik hoop dat het voldoende aan bod zal komen.  Al heel lang heb ik het gevoel dat er veel mankeert aan de promotie en marketing van de producten van onze uitgeverijen. En toch is het uiteindelijk veel belangrijker, dunkt mij, om ervoor te zorgen dat onze boeken en tijdschriften een maximale verspreiding krijgen dan te garanderen dat onze publicaties op adventistische drukpersen worden gedrukt!