Het is al weer zo’n tien jaar geleden dat de eerste ‘Open Dag’ van de Nederlandse Unie werd gehouden. Sinds ik destijds met de collega’s van het uniekantoor de eerste ‘open dag’ plande is het concept geleidelijk aan wel wat veranderd, maar het is nog een steeds een belangrijke dag in de kerkelijke kalender.

Terwijl ik zondag j.l. op het terrein rond het kantoor van  de ene kraam naar de andere liep, viel het me weer op hoe gevarieerd het aanbod was van de info, diensten en producten.  Maar ook de diversiteit van de sponsors van de verschillende kramen frappeerde mij.

Boeken vormen steeds een belangrijk aspect van de open dag.  De officiële kerkelijke uitgevers waren aanwezig: de afdeling publicaties van de Nederlandse Unie en Stanborough Press, de Engelse uitgeverij. Maar er waren ook enkele onafhankelijke organisaties vanuit de rechtervleugel van de kerk, die boeken vertalen en uitgeven, zoals de Ellen White Stichting en de ‘Christelijke boekhandel de Haan’.  ADRA gaf uiteraard acte de présence, maar ook enkele charitatieve projecten/stichtingen zonder formele kerkelijke binding hadden een kraam gehuurd.  Er was volop gezonde (meest vegetarische) voeding.  Mijn vrouw en ik vertrokken halverwege de middag weer naar huis voorzien van een uitgebreide maaltijd die bereid was door vrijwilligers van de Adventgemeente Huizen, maar eerder op de dag had ik al een broodje (runder-)kroket verorberd en zag ik dat ook de professionele koffiekar uitstekende zaken deed.  De theologisch behoudende Adventist Theological Society maakte propaganda voor haar activiteiten, terwijl niet ver daarvandaan Kinship (de adventistische organisatie voor homoseksuelen) voorlichting gaf over haar doelstellingen.

Er heerste, zoals gewoonlijk, een heel ontspannen en gezellige sfeer.  Voor de meeste bezoekers is het een feest van herkenning. Je ziet massa’s vrienden en bekenden. Het feit dat, ondanks een wat pessimistische weersverwachting, de zon toch onverdroten bleef schijnen hielp natuurlijk mee om een aangename sfeer te scheppen.  Maar er was toch ook een andere element—iets wat je misschien in sommige landen op soortgelijke adventistische evenementen niet (of niet in die mate) aantreft.

Ik ben blij dat de organisatie van het evenement heel relaxed was in het toekennen van kramen. Zowel de officiële kerkelijke activiteiten konden zich presenteren, maar ook initiatieven aan de rechterflank van de kerk en activiteiten die misschien elders geweerd zouden worden (zoals bijv. Kinship of de koffiekar) waren welkom. Ik hoorde daarop de gehele dag helemaal geen kritiek. Ik weet wel zeker dit niet iedereen (om het maar voorzichtig te zeggen) affiniteit heeft met alle exposanten, maar er is kennelijk zoveel tolerantie gegroeid dat het mogelijk is om als geloofsgemeenschap allerlei zaken in ons midden te dulden—zonder ons daarover op te winden—en ons desondanks intens met elkaar verbonden te voelen.

Bedankt allemaal die mee blijven helpen om een dergelijk klimaat van tolerantie verder uit te bouwen. Het creëert een sfeer waarin mensen zich thuis kunnen voelen en waarin we ons eensgezind op de hoofdzaken van ons samen kerk-zijn kunnen richten.