Zowel de Engelse als de Nederlandse editie van mijn boek (dat zich speciaal richt tot mensen die zich aan de rand van de kerk bevinden, of op weg zijn daar naartoe), is nu sinds een weekje verkrijgbaar. Ik heb nog geen cijfers over verkochte aantallen, maar er zijn zeker al honderden exemplaren besteld. Sommigen hebben het boek al gelezen en de eerste reacties beginnen binnen te komen. Ik hoop dat de verdere promotie resultaat zal hebben en dat er vooral sprake zal zijn van effectieve mond-tot-mond reclame.

Er waren al snel wat negatieven geluiden, zelfs al voordat de voortbrengers van die geluiden het boek hadden gelezen. Zij verdenken mij er bij voorbaat van dat ik de lezers van de wal in de sloot help door de twijfel die zij eventueel hebben alleen maar verder aan te wakkeren. Met mijn schrijverij zou het in de loop der jaren alleen maar bergafwaarts zijn gegaan. Waar ik aanvankelijk nog ‘recht in de leer’ was, ben ik geleidelijk aan het pad kwijtgeraakt.  Maar, daarin sta ik niet alleen, want datzelfde geldt voor nogal wat van mijn collega’s.

Ik had die kritiek wel verwacht. En ik snap de redenatie ook wel. Deze critici zijn er eerlijk van overtuigd dat ik een gevaar voor de kerk vertegenwoordig. Maar deze mensen beseffen niet dat zij juist een deel vormen van het probleem dat ik aan de orde stel: Mensen voelen zich vaak niet serieus genomen als ze vragen stellen over hun geloof en hun kerk, en dit is een belangrijke factor in hun beslissing om (vaak na een periode van diepe onzekerheid) de kerk te verlaten.  Daarnaast geldt nog steeds de slogan dat elke vorm van publiciteit beter is dan geen publiciteit en daarom moet ik eigenlijk dankbaar zijn voor deze onbedoelde reclame.

De eerste reacties zijn echter over het algemeen positief en hartverwarmend. Velen herkennen zich in het beeld dat ik schets van de mensen ‘aan de zijlijn.’ Sommige mensen van wie ik dat niet vermoedde laten mij weten dat zij het boek hebben besteld (en soms al hebben gelezen), omdat zij zich ook in mijn doelgroep bevinden.

Gisteren sprak ik met een collega die heel positief was over het boek. Hij had kritiek op sommige punten (en zulke kritiek is welkom), maar zei dat het verschijnen van een dergelijke boek ‘hoog tijd’ was en onderstreepte dat de doelgroep in de kerk (ook in Nederland) waarschijnlijk nog veel groter is dan ik zelf vermoed.

Deze collega stipte wel een interessant punt aan. Hij zei dat hij bij het lezen de indruk had gekregen dat ik best wel boos ben op de kerk. Ik verzekerde hem dat dit zeker niet mijn dominante gevoel is. Ja, ik ben wel eens boos op bepaalde mensen. En ja, ik heb veel moeite met bepaalde trends en met de richting waarin een aanzienlijk deel van de kerk zich beweegt. Maar ik ben eerder bezorgd (en soms eerder bijna wanhopig) dan boos. Ik heb mijn hele leven lang in allerlei functies voor de kerk gewerkt. Daar heb ik geen dag spijt van. Ik heb meestal genoten van wat ik deed en ik kan niet anders zeggen dan dat de kerk, door de bank genomen, een goede werkgever voor me is geweest. Als blijkt dat veel mensen door het lezen van het boek de indruk krijgen dat boosheid bij mij overheerst, dan zal ik daar in een volgende druk rekening mee houden.

Ik zal de reacties in de komende weken en maanden nauwlettend volgen.  Van wie negatieve kritiek uit verwacht ik wel respect en zinvolle argumenten in plaats van loze kreten. Met positieve kritiek zal ik mijn voordeel doen. Intussen wil ik niets liever dan dat veel lezers ‘aan de zijlijn’ van de kerk een boost zullen ervaren wat hun geloof en hun relatie tot de kerk betreft.

(Bestellingen van de Engelse editie: via Amazon.com en een reeks van andere online boekverkopers. 

Bestellingen van de Nederlandse editie: Binnen enkele weken via bol.com en nu al via de auteur, bijv. via een Facebook bericht (@ Reinder Bruinsma) of via e-mail (book@bruinsmas.com)