Daily Archives: Februari 22, 2018

Gaat de Adventkerk verdwijnen?

Ik schrijf met de jetlag nog in mijn lijf. Het tijdverschil van negen uur brengt je lichaamshuishouding onvermijdelijk een paar dagen in de war. Maar het was aangenaam om twee weken in Californië te vertoeven en daar vrienden te ontmoeten en bij geestverwachten te logeren, de eerste week in de omgeving van Loma Linda en de tweede week zo’n vierhonderd kilometer noorderlijker in San Luis Obispo.

Wat ‘werk’ betrof stonden deze week in het teken van het onderwerp van mijn laatste boek GAAN of BLIJVEN? De afdeling van Adventist Forums in San Diego en Los Angeles (Glendale) hadden mij daarvoor uitgenodigd, en toen men daarvan in San Luis Obispo hoorde vroeg men of ik ook naar hun gemeente wilde komen om hetzelfde thema te behandelen. Naarmate ik meer plaatsen bezoek en voor groepen geloofsgenoten spreek van wie de meesten ‘in de marge’ van de kerk zijn terechtgekomen, raak ik er steeds meer van overtuigd dat ik met iets belangrijks bezig ben. Steeds weer ontmoet ik mensen die zeggen dat zij in mijn boek zichzelf zijn tegengekomen en het is ook ontzettend fijn af en toe mensen te ontmoeten die zeggen dat het boek hen heeft geholpen hun relatie met hun geloof en met hun kerk weer te versterken.

Maar er is een element dat we steeds meer zorgen baart. De groepen die mij uitnodigen bestaan voor het overgrote deel uit mensen die de zestig al zijn gepasseerd. Ooit werden de Adventist Forum groepen gesticht door betrekkelijk jonge mensen—hoofdzakelijk dertigers en veertigers. Veel van hen zijn nog steeds bij de Forum-afdelingen betrokken, maar zij zijn inmiddels gepensioneerd en er zijn de laatste jaren nauwelijks jongeren bijgekomen.  In San Luis Obispo werd op zaterdagavond een informeel samenzijn georganiseerd. Het was de bedoeling dat men mij vragen kon stellen en dat we verder konden discussiëren over dingen die eerder op de dag aan de orde werden gesteld. Van verschillende kanten werd benadrukt dat het ook in deze gemeente niet gelukt was om de meeste jongeren vast te houden. Dat leidde tot de vraag of de Adventkerk misschien gedoemd is om ten onder te gaan.

Voor veel adventisten is het ondenkbaar dat het Adventisme (zeker in de westerse wereld) langzaam maar zeker verdwijnt. De Adventkerk is immers ‘Gods laatste gemeente’, de kerk van de eindtijd die de speciale opdracht heeft om overal het zuivere evangelie te verkondigen, alvorens Jezus Christus naar de aarde terugkeert om zijn gemeente ‘thuis’ te halen. Maar de realiteit baart zorgen. Er worden af en toe nieuwe gemeenten gesticht, maar de kerk verdwijnt ook uit bepaalde regio’s. In het noorden van Scandinavië, bijvoorbeeld, is nog nauwelijks een adventist te vinden. De oorspronkelijke bevolking is in de Adventkerken in de grote steden in een groot deel van de westerse wereld gedecimeerd. Uit een studie die dr. Ronald Lawson onlangs op zijn website publiceerde,  blijkt dat in de loop van enkele decennia het percentage ‘blanke’ adventisten in New York is teruggelopen van zo’n 90% tot minder dan 10 %. Toen ik een aantal jaren geleden eens met een collega sprak over het droeve feit dat onze kinderen, en van die van veel andere collega’s, niet meer in de kerk te vinden zijn, was zijn reactie: ‘Ja, het houdt op bij ons.’  Zal hij gelijk krijgen?

In San Luis Obispo hoorde ik een commentaar dat me aan het denken zette. Een van de aanwezigen zei: ‘We zeggen maar steeds dat we ruimte moeten geven aan jongeren en veel meer met hun ideeën en wensen rekening moeten houden. Maar dat heeft nauwelijks resultaat. Jongeren willen geen kerk die een beetje aan hun denken is aangepast. We moeten het aandurven om de kerk uit handen te geven aan de jongeren en dan maar af te wachten wat voor soort kerk tevoorschijn komt. Laat hen het maar van ons overnemen. Alleen als we dat durven heeft de kerk kans om te overleven.’

Ja, durven we dat? Durf ik dat? Ik ben zover nog niet dat ik daarop volmondig ‘ja’ kan zeggen.  En dat is niet alleen omdat ik maar moet afwachten of die kerk van de toekomst dan nog wel mijn pensioen wil of kan betalen. Het is vooral ook omdat ik gehecht ben aan veel aspecten van de kerk van nu. Maar dat er iets radicaals moet gebeuren, daaraan twijfel ik niet. Er zijn al teveel mensen verdwenen of aan de rand van de kerk terechtgekomen. God geve ons de moed om nieuwe wegen in te slaan!