Daily Archives: Juni 14, 2019

Eerlijk omgaan met de cijfers

Vanmorgen reed ik in alle vroegte van Newbold College, richting Harwich, om vandaar de ferry te nemen naar Hoek van Holland.  Als ik meer dan een week in Engeland ben, zoals nu het geval was, heb ik graag een auto bij me om af en toe de campus te kunnen verlaten. De zomer-sessie 2019 van de Master in Leadership cursus, die door Andrews University wordt gegeven, is ten einde. Als een van de  coaches van de studenten ben ik o.a. druk geweest met het lezen en beoordelen van papers en deelnemen aan examencommissies.

Een groep die in 2016 begon is nu formeel aan het einde van hun studie gekomen, hoewel sommigen nog wel een verlenging nodig hebben. Een van degenen die nu de opleiding met succes afrondde was iemand uit Finland. Zij had een scriptie geschreven over de vraag hoe Finse Adventgemeenten omgaan met het grote percentage leden die wel ingeschreven staan als lid maar niet meer in de kerk komen. Het gaat daarbij om ongeveer zestig (!) procent van het ledental. Nu verrast het mij niet dat een fors percentage van de leden wel geregistreerd staat in de kerkelijke boeken maar nooit meer in de kerk verschijnt. Maar dat het zo hoog is als de scriptie-schrijfster voor de kerk in Finland rapporteerde verbaasde mij wel. Ik schrok ook van de sterke teruggang van het ledental. In 1984 waren er nog ruim 6400 leden, in 2001 bijna 5600, en in 2017 was het gedaald tot ruim 4700.

De ledenregistratie is in Finland wel op orde, maar in veel landen is dat niet het geval. Enkele jaren geleden werd in Zuid-Amerika het ledental van de kerk met ongeveer een miljoen leden naar beneden toe bijgesteld. Onlangs moest de kerk toegeven dat de ledenstatistieken voor India niet klopten en dat noopte de kerkelijke leiders daar om het ledental van ca. 1,6 miljoen naar ca. 1,1 miljoen terug te brengen. Het is een publiek geheim onder ingewijden dat ook de cijfers in delen van Afrika ernstig geflatteerd zijn.

Ooit was ik, als algemeen secretaris van de Trans-Europese Divisie (TED), verantwoordelijk voor de ledenstatistieken in de landen in de divisie. Destijds maakte ook Pakistan deel uit van de TED. Ik wist dat de statistieken ernstige gebreken vertoonden. Op de statistieken afgaande was Pakistan het gezondste land ter wereld, want er ging daar nooit iemand dood (althans geen enkele adventist). Ik hield de verantwoordelijke leiders in Pakistan voor dat men de ledenlijsten moest schonen. Ik stelde twee eisen: niemand mag twee keer op de lijst staan en wie erop staat moet in leven zijn. Dat leken me toch wel redelijke minimumvoorwaarden. Door die twee principes toe te passen ging het ledental van ca. 11.000 naar ca. 6.000.

Geleidelijk aan begint het in brede kring wereldwijd door te dringen dat het zaak is om nauwkeurig en eerlijk te zijn ten aanzien van de ledenaantallen. De kerk groeit gelukkig nog steeds in een groot deel van de wereld—hier en daar zelfs onstuimig. Maar het is moreel verwerpelijk om de cijfers op te blazen of om verkeerde statistieken ongecorrigeerd te laten.

Als we eerlijk met onze statistieken omgaan beseffen we dat we niet alleen maar halleluja-verhalen moeten vertellen over hoe goed het overal gaat. We moeten ons ernstig zorgen maken over de vergrijzing van de kerk in sommige westerse landen—vooral daar waar betrekkelijk weinig immigranten de gelederen zijn komen versterken. Wat kunnen we doen om onze boodschap zo te presenteren dat er weer meer belangstelling ontstaat voor wat we te vertellen hebben? Hoe kan het tij gekeerd worden? Dat vraagt om ernstige bezinning en enorm veel creativiteit. Hoe kan de kerk een kerk worden waar niet alleen de Waarheid kan worden gevonden, maar waar mensen een warm geestelijk huis vinden waar zij willen zijn en willen blijven? Toen ik de Finse cijfers hoorde, besefte ik weer eens te meer hoe dringend die vragen zijn.