Het is tweede kerstdag—half acht in de ochtend. Ik zit in de woonkamer en heb net een kop thee gezet. Alom rust. De kerstboom en andere kerstverlichting zorgt voor extra sfeer in de kamer. Een prima ambiance voor het schrijven van een blog.

Wij hebben tot zover genoten van de kerst en alles wijst erop dat ook de tweede kerstdag een fijne dag zal worden. Helaas krijgt in Nederland de tweede kerstdag ook steeds meer het karakter van ‘boxing day’, waarop het religieuze karakter van de kerst behoorlijk op de achtergrond geraakt.

Wij gingen op weg naar de kerst met een interkerkelijke Zing-In op 21 december in het kerkelijk centrum in het centrum van ons dorp. Heel sfeervol, met de burgemeester die het kerstevangelie las. Op de avond vóór de kerst had de Adventgemeente in Harderwijk een mooie kerstdienst, die helemaal door de tieners van de gemeente was georganiseerd. Chapeau! Op de eerste kerstdag genoten we van een prachtig concert van de West-Duitse Omroep (WDR) op tv en natuurlijk wilden we de toespraak van de paus en zijn Urbi et Orbi zegen, en ook de toespraak van onze koning, niet missen. Het deed me goed op Facebook een kerstwens te lezen van Ds. Ted Wilson, de voorzitter van de adventistische wereldkerk.

Ik besef dat in mijn kerk de kerkelijke leiders vaak rond de kerst heel voorzichtig moeten manoeuvreren. Er zijn immers nogal wat geloofsgenoten die tegen kerstviering zijn. Het is, zeggen zij, een heidens feest en daar mogen bijbelgetrouwe christenen niets mee te maken hebben. Het viel mij op dat de boodschap van Wilson op Facebook naast heel veel instemmende reacties ook veel negatieve commentaren kreeg—zo in de trans van: schande dat de voorzitter van onze kerk zo’n verkeerd signaal afgeeft en ons op de verkeerde weg brengt.

Is kerstfeest van bedenkelijke oorsprong? Ja zeker. Maar is dat een probleem? In en rond de christelijke kerk vinden we heel veel elementen die terug te voeren zijn op niet-christelijke tradities en gebruiken. Maar als die dingen ‘gekerstend’ zijn en een nieuwe inhoud hebben gekregen dan doet het er niet toe waar die gebruiken hun oorsprong hadden. Je zou kunnen zeggen dat een van de karakteristieke aspecten van de adventistische kerkdienst ook een zeer bedenkelijke oorsprong heeft. De sabbatschool is geen adventistische uitvinding maar werd afgekeken van de zondagschool, zoals die zich in de negentiende eeuw in verschillende protestantse kerken in de VS had ontwikkeld. Die zondagschool was gekoppeld aan de zondag en de viering van die dag is uiteindelijk geassocieerd met de verering van de zonnegod. Is dat reden om de sabbatschool dan maar af te schaffen?

Ik werd op het voorbeeld van de bedenkelijke oorsprong van de sabbatschool attent gemaakt in een buitengewoon informatief artikel dat ik vond op de website van Adventist Today. Hier is de link: https://atoday.org/paganisms-gift-to-us/

Het is merkwaardig dat veel behoudende kerkleden bezwaren hebben tegen het vieren van het kerstfeest. Zij hebben over het algemeen veel waardering voor de mening van Ellen White, maar als het om de kerst gaat leggen zij haar positieve uitspraken over kerstmis terzijde. Voor haar was het vooral van belang dat we kerst vieren op een manier dat de boodschap van het feest, namelijk dat de Heiland werd geboren, luid en duidelijk doorklinkt. Toch waren voor haar ook de sociale aspecten niet taboe. Zo schijnt haar zoon Willy zich, met goedkeuring van zijn moeder, ooit als Santa Claus te hebben uitgedost. (Zie: http://www.truthorfables.com/EGW_Santa.htm)

Ik vind het jammer dat zoveel van mijn geloofsgenoten niet genieten van het kerstfeest. Natuurlijk: de boodschap van de kerst moet centraal staan in alles wat we op en rond de Kerst doen. En die boodschap moet niet alleen in onze gedachten zijn als we genieten van de kerstboom, de lichtjes van de kaarsen en de carols. Het is de boodschap die we met ons mee moeten nemen, in de laatste week van het jaar en in heel 2020.