Daily Archives: April 2, 2020

Corona zorgen

Het maakte me behoorlijk boos en ook wel een beetje ongerust. Een mevrouw van de praktijkondersteuning van onze huisarts belde mij woensdagmiddag. Zij belde in opdracht van de huisarts, naar aanleiding van een landelijke richtlijn van de overheid. Ik werd eraan herinnerd dat mijn leeftijd boven de zeventig is en dat ik behandeld word voor diabetes-2. Ik moest er, zo werd me verteld, serieus over nadenken wat ik zou willen als ik Corona zou krijgen. Zou ik dan, als het ernstig was, naar het ziekenhuis willen en eventueel naar een IC afdeling, of zou ik daar liever van afzien en thuisblijven met de eventuele verpleging die daar zou kunnen worden geboden? Ik behoorde, zo herhaalde de mevrouw die mij belde enkele malen, nu eenmaal tot de risicogroep en ik moest wel bedenken dat met ‘mijn leeftijd en mijn conditie’ een IC-behandeling heel zwaar zou zijn en ertoe zou kunnen leiden dat ik daarna weinig kwaliteit van leven zou hebben.

Ik neem het de mevrouw, die ik overigens nooit had ontmoet, niet kwalijk dat zij belde. Het moet heel naar voor haar zijn om een lange lijst van ouderen af te bellen met deze boodschap die ongetwijfeld bij velen onrust zaait. In de media horen we steeds dat, door de schaarste in Nederland aan IC-bedden binnenkort mogelijk pijnlijke keuzes moeten worden gemaakt en dat niet iedereen meer voor een behandeling op een IC-afdeling in aanmerking zal kunnen komen. Daarbij wordt ook steeds gezegd dat leeftijd niet het belangrijkste criterium zal mogen zijn. Maar waarom word ik dan gebeld? Is het feit dat ik (net als honderdduizenden anderen) sinds zo’n vijftien jaar medicatie heb om mijn diabetes-2 onder controle te houden een reden om mij meteen maar te zetten op een lijst van kwetsbare ouderen die eventueel—-jammer genoeg—-maar moeten doodgaan?

Een paar dagen geleden las ik een bijzonder interessant en indringend artikel. Bezuinigingen en een wens om tot maximale efficiency te komen hebben ertoe geleid dat men overal tot minimalisering van voorraden is overgegaan. Een woordvoerder van Philips benadrukte dat het snel produceren van grote aantallen beademingsapparaten bemoeilijkt wordt door het feit dat zij afhankelijk zijn van 521 onderdelen die zij niet zelf maken en die momenteel heel schaars zijn, want vrijwel alle toeleveringsbedrijven hebben onvoldoende voorraad. Bij een plotselinge piek in de vraag naar bepaalde producten is er geen noemenswaardige buffer en ontstaan er bijna onmiddellijk leveringsproblemen.

Het is goed dat ook de Nederlandse regering maatregelen nemen om de grote groepen mensen te helpen die door de huidige crisis in financiële problemen zijn gekomen en dat ook bedrijven op steun kunnen rekenen. De onmiddellijke noodzaak van grootschalige maatregelen toont echter pijnlijk aan dat heel veel mensen geen of nauwelijks reserves hebben en binnen enkele weken in financiële nood kunnen komen. En ook, dat heel veel bedrijven geen greintje ‘vlees op de botten hebben.’ Als de omzet enkele weken wegvalt is Leiden meteen in last. Misschien kan de huidige crisis ons er weer eens extra met de neus drukken op het onomstotelijke feit dat er van alles mis is met ons huidig kapitalistisch systeem.

Maar al met al maken we ons allemaal natuurlijk wel zorgen—-ook als we gezond en wel thuiszitten en ons keurig aan de regels houden. Anderhalve meter afstand houden en met grote regelmaat onze handen wassen wordt al bijna het ‘nieuwe normaal’. Maar de alarmerende berichten vanuit ziekenhuizen en de stijgende aantallen Corona-sterfgevallen laten ons intussen niet onberoerd. We volgen met ontzetting wat er in landen als Italië en Spanje gebeurt. En, zo vragen we ons af, zal het echt waar zijn dat in de Verenigde Staten tenminste honderdduizend of tweehonderdduizend doden te betreuren zullen zijn? En wat zullen de gevolgen zijn van de roekeloze Braziliaanse president Bolsonaro? En welke verschrikkingen staat het Afrikaanse continent over enkele maanden te wachten? En ik denk ook in het bijzonder aan de manier waarop Zweden de Corona-crisis aanpakt. Is die aanpak een tikkende tijdbom en zijn mijn kleinkinderen die in Zweden wonen daar wel veilig?

Ja, er is meer dan voldoende reden om ons ernstige zorgen te maken—-om onszelf en onze geliefden. Maar ook om al die mensen die ziek zijn geworden en/of die hun baan kwijt al kwijt zijn geraakt of het bedrijfje dat zij met veel inspanning hebben opgebouwd zien omvallen. Hopelijk gaan onze zorgen verder dan ons eigen land en zal ons rijke deel van de wereld, met Donald Trump voorop, niet voornamelijk denken aan een spoedig herstel van de koersen op het Damrak en op Wallstreet.

Grote aantallen mensen zijn angstig. Hoe gaat dit aflopen? Het is belangrijk dat wij anderen om ons heen niet aansteken met verlammende paniek. En dat wij er op blijven hopen en vertrouwen dat de wereld deze pandemie zal weten te verslaan. Gelukkig zijn degenen die in deze tijden van onzekerheid—ondanks alle vragen en mogelijke twijfels—in hun geloof een anker kunnen vinden dat hen helpt geestelijk en mentaal overeind te blijven.