Daily Archives: Augustus 11, 2021

Waarom ik Steve Daily heb ontvriend

Ik herinner me dat ik Ronald Number’s boek Prophetess of Health: A Study of Ellen White las, kort nadat het in 1976was gepubliceerd. Te zeggen dat het me schokte is een flinke understatement. Hoewel ik om te beginnen al geen toegewijde discipel Ellen G. White was, was ik niet voorbereid op de onthullingen van Numbers over hoe zij het grootste deel van haar “gezondheidsboodschap” had “geleend” van gezondheidshervormers van haar tijd. Het was duidelijk dat ik mijn definitie van inspiratie serieus moest bijstellen, als wat zij schreef het product was van goddelijke openbaring. Numbers’ boek bereidde mij voor op Walter Rea’s boek The White Lie, dat zo’n zes jaar later verscheen, en op andere publicaties die bevestigden dat de profetes van het Adventisme sterk afhankelijk was geweest van andere auteurs, waarbij zij vaak niet alleen losse woorden, maar hele alinea’s of zelfs meer overnam. Maar ook in andere opzichten moest ik mijn beeld van Ellen White bijstellen. Historische studies door Adventistische en niet-Adventistische wetenschappers hebben aangetoond dat zij niet altijd de aardige, vriendelijke dame was die ik ooit dacht dat zij was. Zij was in feite een heel “normaal” persoon, met allerlei tekortkomingen. Ze kon veroordelend, manipulatief en ronduit onaangenaam zijn. En in veel van haar ideeën was zij veel meer Victoriaans en veel meer een kind van haar tijd dan de meeste boeken over haar leven en werk willen toegeven. Op de een of andere manier vond ik dit zowel verontrustend als een opluchting: ze was geen heilige, maar iemand die veel leek op de meesten van ons.

Het recente boek van Steve Daily, Ellen White: A Psychobiography, heeft het beeld dat anderen van haar hebben geschetst verder aangevuld. Het is een belangrijk boek dat niet genegeerd kan worden. Ik had Daily echter niet nodig om mij te vertellen dat Ellen White verre van volmaakt was. Ja, toegegeven, er waren dingen die ik niet over haar wist. Sommige dingen die ze zei en deed waren niet alleen bedenkelijk, of verkeerd, maar zelfs ronduit lelijk. Het boek is (terecht, denk ik) bekritiseerd omdat het eenzijdig en onevenwichtig is, maar Daily’s bevindingen zijn wel zeer gedetailleerd gedocumenteerd. Zoals ik echter in een eerdere blog schreef, vond ik de toon van het boek zeer onaangenaam. Ik herhaal wat ik een paar maanden geleden schreef:

“. . . wat mij vooral verontrustte toen ik het boek las was de agressieve toon en de voortdurend herhaalde beschuldiging dat Ellen White een listige leugenaar en bedriegster was, die zichzelf op zeer dubieuze manieren verrijkte en een “oplichtster” in optima forma was. Ik vraag me af of die karakterisering terecht is. Was zij inderdaad zo’n boosaardig iemand die volhardde in een levenslang project van bedrog? Ik vind het moeilijk dit te geloven. Ik heb de indruk dat het boek een soort agressieve minachting voor het voorwerp van onderzoek tentoonspreidt die (althans volgens mij) verder gaat dan objectieve wetenschap.”

Sinds ik het boek heb gelezen en bovenstaand commentaar schreef, heb ik talloze berichten van dr. Daily op FaceBook gezien over het onderwerp van zijn boek, en ook de reacties van zijn vaste volgers. Voor mij is nu echter het moment gekomen dat ik wil zeggen: “Genoeg is genoeg.” Ik ben me steeds meer gaan afvragen wat Daily bezielt om al die posts te schrijven en de correspondentie erover met veel van zijn volgers gaande te houden. Hij heeft immers de Adventkerk verlaten. Hij heeft zijn eigen onafhankelijke gemeente opgericht. Wat drijft hem om zoveel tijd en energie te blijven steken in zijn verbeten campagne tegen Ellen White? Wat veroorzaakt deze obsessie? Realiseert hij zich niet dat hij in deze fase van zijn campagne niemand meer overtuigt?

In de loop van de tijd is mijn kijk op Ellen White zeker veranderd. Ik ben gaan inzien dat veel van de kritiek van mensen als Numbers, Rea en Daily terecht is. En ik geloof dat het de hoogste tijd is dat de Adventkerk hiermee in het reine komt, ook al is dit voor velen die geïndoctrineerd zijn in de traditionele kijk op Ellen White moeilijk te verkroppen. Hoe langer dit echter wordt uitgesteld, hoe meer schade het zal aanrichten, en hoe gefrustreerder velen zullen zijn wanneer zij uiteindelijk tot de conclusie moeten komen dat de echte Ellen White aanzienlijk verschilt van het beeld dat de White Estate steeds heeft gepropageerd.

Toch ben ik niet bereid om de enorme bijdrage die Ellen G. White heeft geleverd aan het Adventisme volledig overboord te gooien. Uit welke bronnen haar informatie ook mag zijn gekomen en hoe haar geschriften ook tot stand mogen zijn gekomen, en wat haar tekortkomingen en fouten ook mogen zijn geweest, ik kan niet ontkennen dat zij een zeer belangrijke rol heeft gespeeld bij de stichting en groei van de Adventistische wereldkerk. Het valt niet te ontkennen dat zij er in hoge mate toe heeft bijgedragen dat Adventisten een sterke belangstelling ontwikkelden voor gezond leven, onderwijs en het uitgeven van boeken en tijdschriften, met een wereldwijd netwerk van scholen, gezondheidsinstellingen en uitgeverijen tot gevolg.

Ik zou het blijven lezen van sommige boeken van Ellen White niet aanraden, althans niet zonder een zorgvuldige inleiding met informatie over de context waarin ze geschreven of samengesteld zijn. Zij was geen expert op het gebied van geschiedenis of wetenschap, en zij was geen theologe. Veel dingen in haar boeken kunnen historisch betwistbaar of ronduit onjuist zijn en veel beweringen houden geen stand wanneer ze worden getoetst aan de huidige wetenschap. Toch is het een feit dat niet ontkend kan worden – en Steve Daily zou bereid moeten zijn om haar in dit opzicht op zijn minst enig krediet te geven – dat miljoenen mensen geestelijk gezegend zijn door boeken als Steps to Christ, The Desire of Ages en verscheidene andere.

Op basis van deze conclusies heb ik geen verdere belangstelling voor Steve Daily’s voortdurende aanvallen op Ellen White. Hij vecht tegen een versie van Ellen White die ik al lang geleden achter mij heb gelaten. Er zijn zoveel andere dingen waar ik over wil lezen – dingen die mij hopelijk kunnen inspireren bij het voorbereiden van preken en bij mijn schrijfprojecten. De voortdurende FaceBook berichten van Steve Daily inspireren mij niet, maar irriteren me steeds meer. De auteur ontvrienden lijkt de beste manier om er niet langer mee geconfronteerd te worden.

Zie de boekbesprekingen van Alberto M. Timm,
https://adventistbiblicalresearch.org/wp-content/uploads/Reflections-74-April-June-2021.pdf
Jonathan Butler, https://spectrummagazine.org/arts-essays/2021/ellen-g-white-all-or-nothing
And André Reis, https://caa.hcommons.org/deposits/item/hc:40153/

Voor mijn eerdere blog over het boek van Steve Daily, zie mijn blog van 14 maart, http://reinderbruinsma.com/?p=2581