Deze week staan de moslims in Nederland weer eens extra in de schijnwerper, nu de Turkse president Abdullah Gül en zijn vrouw Hayrünissa een staatsbezoek van drie dagen aan ons land brengen. Natuurlijk was dat weer een voor de hand liggende gelegenheid voor onze politicus met het gebleekte haar om een paar hatelijke teksten de Twitter-wereld in te sturen. Daarin noemde hij Gül ‘een christen-pester en Koerden-mepper.’ Het is een vorm van goedkoop gescheld dat helaas bij velen een warm onthaal vindt.

Het is niet alleen bij de PVV dat we nogal wat ongenuanceerde kreten horen over de islam en iedereen die daarmee geassocieerd zou kunnen worden. Ook in veel christelijke kringen—en ook binnen de kerk waartoe ik zelf behoor—is er te vaak sprake van bedenkelijke vormen van islamofobie.

Enkele dagen geleden kreeg ik weer eens een you-tube filmpje toegestuurd waarin met een stortvloed aan statistische gegevens wordt duidelijk gemaakt dat binnen enkele tientallen jaren Europa in meerderheid islamitisch zal zijn. Het bewijs voor die stelling wordt geleverd door allerlei geboortecijfers zonder enige reserves naar de toekomst te extrapoleren. Men gaat er dan vanuit dat moslimgezinnen ook in de toekomst heel snel blijven groeien, terwijl de autochtone bevolking in West-Europa juist verder zal krimpen. Men vergeet dan gemakshalve dat alles erop wijst dat bij volgende generaties ook bij immigranten het aantal kinderen per gezin sterk afneemt en al vrij snel op het gemiddelde niveau van de autochtonen belandt. Bovendien wordt een ander element als regel niet vermeld. Natuurlijk zijn er (te) veel ‘extreme’ of ‘radicale’ moslims. Maar bij de moslims in het westen begint zich op grote schaal een verschijnsel voor te doen dat het christendom ook in hevige mate heeft ervaren: een wijdverbreide secularisatie, waardoor de islam in de toekomst een heel ander profiel zal vertonen. Zeker, ‘radicale’ moslims kunnen een bedreiging zijn, maar de meeste moslims zijn dat niet!

Toch zijn veel christenen ernstig verontrust door de (naar wat velen zien als de) agressieve opmars van de moslims. Want wat te denken van het voornemen van een groep salafistische moslims in Duitsland om 25 miljoen gratis exemplaren van de Koran uit te delen? (Inmiddels is een begin gemaakt met de uitvoering van dat plan.) En wat te denken van een ander bericht dat vorige week via een tv-programma van de EO wereldkundig werd gemaakt: het initiatief van een groep moslim jongeren om aan straatevangelie te gaan doen—en dan nog wel uitgerekend in het oerconservatief-christelijke Urk? Zijn dat soort dingen geen levensgevaarlijke signalen dat de islam bezig is met een grootscheeps offensief waartegen onze zgn. ‘jood-christelijke’ cultuur het straks moet afleggen?

Ja, aan dat soort berichten moeten we wel even wennen. Maar laat ons eerlijk zijn: christenen doen toch ook aan allerlei vormen van publieke geloofsverkondiging, ondanks het feit dat heel veel mensen zich daar hevig aan storen? Waarom zouden moslims dat dan niet mogen? En worden zevende-dags adventisten niet opgeroepen om wereldwijd meer dan honderd miljoen exemplaar van het boek De Grote Strijd te verspreiden? Is dat niet net zo agressief als het uitdelen van miljoenen exemplaren van de Koran? Waarom zou het een wel mogen en het ander niet?

Er zijn heel wat dingen in de wereld van de islam die niet deugen. Als het bericht waar is dat in Egypte honderden jonge christenmeisjes worden ontvoerd en gedwongen worden om zich tot de islam te bekeren, dan moet daar door de internationale wereld met kracht tegen worden geprotesteerd. En als christenen in allerlei moslimlanden niet de vrijheid hebben om een kerkgebouw te stichten of vrij hun geloof te belijden, dan is dat op geen enkele manier te billijken. Maar de kritiek moet wel eerlijk blijven en we moeten er als christenen voor oppassen dat we geen paniek zaaien en niet achter elke boom een radicale moslim vermoeden.

Niemand weet hoe de toekomst er precies uit zal zien en hoe allerlei invloeden en machten zich zullen ontwikkelen. We kunnen ons maar beter niet verliezen in allerlei speculaties over wat er allemaal kan komen. We kunnen onze geestelijke energie veel beter besteden in onze pogingen het evangelie zou goed mogelijk uit te leven in het bestaan van elke dag. En wie weet hoeveel moslims er dan zullen zijn die zich daardoor aangetrokken voelen.