Catherina van Siena

 

[Vrijdagmorgen 27 september]  Zaterdag 21 september werd in Den Haag een vrouwelijke predikant ‘ingezegend’. De Nederlandse Adventkerk besloot het besluit van de adventistische wereldorganisatie niet af te wachten, maar voortaan geen onderscheid meer te maken in de status en bevoegdheden van vrouwelijke en manlijke predikanten. Bovendien werd onlangs besloten dat een vrouwelijke predikant die al vele jaren werkzaam is, en destijds geloofsbrieven ontving als ‘commissioned minister’,  voortaan ook als ‘ordained minister’ zal worden erkend.  Ik kan deze ontwikkeling alleen maar toejuichen.

Eerder deze week hield ik de morgenwijding voor het uniebestuur van de Adventkerk in Italië. Zij hielden een vergadering van twee dagen in één van de gebouwen van het adventistische onderwijsinstituut in Florence.  Men vroeg mij daarna nog even te blijven en te vertellen over de visie van de Nederlandse adventisten op de vrouw in het ambt. Ik kreeg de duidelijke indruk dat er veel bijval was voor het Nederlandse standpunt en dat ook de meerderheid van het bestuur van de kerk in Italië klaar is voor een dergelijke stap.

Het blijft een wonderlijke zaak dat het zo moeilijk is om vrouwen en mannen gelijk te behandelen. Er zijn immers zoveel historische voorbeelden waaruit blijkt dat vrouwen hun mannetje kunnen staan (of is dat eigenlijk een seksistische uitdrukking?).  Nu ik mijn lessen in Florence heb beëindigd heb ik tijd voor toeristische activiteiten en dus ben ik gisteren in Siena geweest, een prachtige, historische stad op ongeveer 80 kilometer afstand van Florence.  De middeleeuwse domkerk in Siena is een imponerend gebouw waar je je ogen uitkijkt, vooral als je die richt op de prachtige mozaïeken in de vloer. Ook de 130 sculpturen van middeleeuwse pausen die hoog in de kerk in een lange rij op de gelovigen neerkijken zijn uniek.  Ik kon het uiteraard niet laten om in de bookshop een plaatwerk over de Santa Maria Assunta kathedraal aan te schaffen.

Vanzelfsprekend deed een bezoek aan Siena de naam van de beroemde Catharina van Siena bij mij bovenkomen. Zij was een beroemde middeleeuwse mystica (1347-1380), die in de katholieke kerk tot hoog aanzien is gerezen. Zij bemoeide zich zeer intensief met kerk-politieke zaken, adviseerde een aantal pausen en wist paus Gregorius XI zover te krijgen dat hij vanuit zijn ballingschap in Avignon weer terugkeerde naar Rome.

Woensdag j.l. hield ik een lezing voor een groep studenten en docenten van het Italiaanse adventistische college, waarbij ook enkele niet-adventistische predikanten waren uitgenodigd. Ik sprak over ‘Building Christian Communities Today’, waarbij ik vooral inging op de postmoderne uitdagingen. Een drietal personen, waaronder een predikant van de kerk der Waldenzen en een vrouwelijke baptistenpredikant, was gevraagd om een reactie.  Dat deed meteen bij mij de vraag reizen: Waarom hebben de baptisten in Italië wel vrouwelijke predikanten en is dat bij de adventisten nog steeds onmogelijk?

Voor vanmorgen staat een rit naar het adventistisch jeugd- en conferentiecentrum in de buurt van het stadje Poppi op de agenda. Volgens traditie brengen de studenten aan het begin van het academisch jaar daar een weekend door. Op zaterdagmorgen is er een kerkdienst waarin ik zal voorgaan. Ik hoop te preken over ‘echtheid’ in je geloof—oftewel: christelijke authenticiteit. Vanaf zondag gaat de rit weer terug naar huis, weliswaar met een omweg via Venetië.

Jammer dat ik dezer dagen de politiek in Den Haag niet zo nauwgezet heb kunnen volgen.  Maar misschien is toch een week in Toscane en een paar dagen in Venetië te verkiezen boven het geharrewar van de algemene politieke beschouwingen!