Vrijdagmorgen. Het was niet bepaald een productieve week. Een flinke verkoudheid zorgde ervoor dat ik me verre van flitsend voelde. Maandag was ik desondanks de hele dag op reis. Tegen acht uur s’ morgen bracht mijn zoon mij in het Zweedse Kramfors naar het station voor de treinreis van ruim vijf uur naar het Arlanda vliegveld bij Stockholm. Na een paar uurtjes wachten en vervolgens twee uurtjes vliegen was ik weer op Schiphol. En al met al was ik tegen acht uur weer thuis. Niet echt een dag dat je stevig aan een project kunt werken!
Gisteren moest ik naar het Amerikaanse consulaat in Amsterdam en dat hapte flink in de dag. Ik moest daar verschijnen in verband met mijn visumaanvraag. Wie een paar maanden als gastdocent in Amerika gaat werken moet een J-1 visum hebben en dat vergt aardig wat bureaucratische rompslomp. Dat begint al als je een aanvraag wilt indienen en het nummer belt dat op de website van het consulaat staat aangegeven. Meteen nadat de verbinding tot stand is gekomen vraagt een stem je om het nummer van je creditkaart. (Vreemd genoeg is een American Express kaart niet welkom, maar moet het een VISA of Mastercard zijn). Je moet 15 euro betalen om verdere instructies te kunnen krijgen.
Nadat er allerlei formulieren door de universiteit waardoor je bent uitgenodigd zijn ingevuld, en enkele ‘fees’ zijn betaald—dat alles ondersteund door brieven die bevestigen dat je gekwalificeerd bent om als ‘visiting professor’ op te treden—is de belangrijkste hobbel het invullen van het zgn. DS160 formulier. Nadat je dat hebt gedownload kun je ermee aan de slag. Voordat je begint krijg je echter de waarschuwing dat je er wel tenminste 75 minuten mee bezig zult zijn. Nou dat was ik er tenminste aan kwijt. Pagina na pagina met vragen die je kunt verwachten, maar ook met vragen waarvan je je afvraagt hoe zinvol die zijn. Ik moest wel even in de familiepapieren duiken om de exacte geboortedata etc. van mijn ouders te achterhalen. Ik kon geheel naar waarheid invullen dat beiden momenteel niet in de VS wonen. Het was verder wel even puzzelen om te reconstrueren wanneer mijn laatste vijf bezoeken aan Amerika waren geweest. Gelukkig stond erbij dat je een schatting mocht geven als je het niet meer precies weet.
Dat de Amerikaanse overheid graag wil weten dat ik niet aan de een of andere ernstige besmettelijke ziekte lijd kan ik me nog wel voorstellen, maar de vraag of ik van plan ben me met terroristische activiteiten te gaan bezighouden, lijkt me tamelijk onzinnig. Zouden er echt wel eens mensen zijn geweest die daarop in alle eerlijkheid hebben geantwoord dat ze inderdaad zulke snode plannen hadden? Ik mag het dan vaak niet met de opvattingen van de voorzitter van de adventistische wereldorganisatie eens zijn, maar ik heb nooit overwogen hem te gijzelen of met geweld uit te schakelen!
Enfin, gistermorgen bleek dat ik het formulier naar tevredenheid had ingevuld en na 120 euro aan de VS te hebben gedoneerd werd mij verzekerd dat ik welkom ben in de United States en dat ik mijn visum in de door mij gefourneerde aangetekende antwoordenvelop binnen 2-3 dagen tegemoet mag zien.
Inmiddels heb ik de vluchten voor mijn vrouw en mijzelf op 23 maart naar Los Angeles geboekt en heeft Loma Linda University ons de details gegeven van het ‘appartement’ (het ziet er op het Google beeld eerder uit als een Landal vakantiewoning), compleet met ‘reclining chair’, kabel TV en wifi, waarover we drie maanden lang kunnen beschikken en heb ik de bevestiging ontvangen van een autoverhuurfirma dat ik het genot zal hebben om die tijd rond te tuffen in een Kia Forte.
Maar ik heb nog wel een aantal echt productieve dagen nodig voor voorbereidingen voor mijn lessen. Het staat allemaal wel in grote lijnen op de rails, maar hier en daar moet nog wel wat worden in- en aangevuld. Dat is een niet onbelangrijk detail, vooral als ik me realiseer dat ik de komende drie weken ook nog een paar andere dingen op me af zie komen. Gelukkig is de preek voor morgen in Almelo klaar. De verkoudheid lijkt over zijn hoogtepunt heen te zijn en deze vrijdag heeft hopelijk nog een paar productieve uren!