Ik ben geen regelmatige lezer van het tijdschrift Happinez. Maar toevallig kreeg ik onlangs tijdens een ziekenhuisbezoek een exemplaar van dit (heel succesvolle) blad in handen. Mijn oog viel op een boekbespreking die mijn belangstelling wekte. Thuisgekomen besloot ik naar de website van bol.com te gaan en het boek te bestellen in zijn originele Amerikaanse versie. Het heet: The Year of Living Biblically. De auteur, A.T. Jacobs, is een Amerikaanse journalist die op een gegeven moment besloot de bijbel grondig van Genesis tot Openbaring door te lezen en alle regels die hij daarbij tegenkwam te noteren en deze vervolgens een jaar lang zo goed mogelijk in de praktijk te brengen.
Het verslag van dit merkwaardige experiment is een boeiend boek geworden dat ‘leest als een trein.’ Het is tegelijkertijd amusant en fascinerend te lezen hoe de schrijver meer dan 700 regels heeft gevonden en hoe ingewikkeld het is om die (bijna) allemaal in de praktijk toe te passen. Het woord ‘bijna’ moet wel worden toegevoegd, want het uitvoeren van sommige regels zou een forse overtreding van het Amerikaanse strafrecht betekenen. Je mag ook in Amerika nu eenmaal geen mensen met grote keien stenigen of jezelf castreren.
Maar Jacobs deed zijn uiterste best. Hij liet zijn baard onbelemmerd groeien, hield zich aan alle spijs- en reinigingswetten en aan alle seksuele voorschriften. Dat betekende o.a. dat hij thuis meestal moest blijven staan in plaats van te kunnen gaan zitten, omdat de Bijbel nu eenmaal aangeeft dat je niet mag zitten op een stoel waarop een menstruerende vrouw heeft gezeten. Hij zorgde ervoor dat hij geen kleding droeg die van verschillende soorten vezels was gemaakt en dat er op de juiste plaats kwastjes aan bevestigd waren. Hij besloot elke dag tenminste drie keer tien minuten te bidden (ook al had hij dat nooit eerder gedaan) en natuurlijk had hij een in elkaar gevouwen print-out van de Tien Geboden op zijn voorhoofd geplakt. Hij besloot kleine kiezelsteentjes te gooien in de richting van mensen van wie hij wist dat ze in overspel leefden. Hij besloot tienden te gaan geven van zijn inkomen en de sabbat te gaan houden. Enzovoort. Enzovoort.
Twee dingen frappeerden me in het bijzonder. Het experiment onderstreepte dat in feite niemand de gehele Bijbel helemaal letterlijk neemt. Wie dat wel probeert te doen, zo blijkt, belandt in de onmogelijkste situaties. Iedereen maakt een keuze wat hij uit de Bijbel wil oppakken en vervolgens besluit na te leven en wat hij besluit te negeren. Bij het lezen van het boek bevestigde dat bij mij allengs het besef dat dit ook voor mij geldt—ook ik neem niet alles letterlijk en maak een selectie ten aanzien van wat ik in de praktijk wil brengen. Het is dus zaak is goed te weten waarom ik bepaalde bijbelse voorschriften wel en waarom ik andere niet belangrijk genoeg vind om in de praktijk te brengen.
Het andere wat mij (uiteraard) boeide was Jacob’s conclusie dat een jaar bijbels leven hem, ondanks alle uitdagingen, beslist een beter mens had gemaakt en dat hijzelf en zijn vrouw de sabbat wilden blijven vieren. Een dag van echte rust was een ervaring die ze nooit weer willen missen! Het doet een sabbatvierder uiteraard goed dat te lezen.
Zo zie je maar dat het doorbladeren van Happinez zijn nut kan hebben. Trouwens, christenen die zich een beetje willen verdiepen in hoe ‘postmoderne’ mensen denken doen er goed aan zo af en toe dit tijdschrift eens te lezen. Het is gebaseerd op een formule die er bij de geseculariseerde, maar wel spirituele, mens van nu even soepel ‘ingaat’ als vroeger de Bijbel in de spreekwoordelijke gereformeerde ouderling!