Ongeveer vijf jaar geleden was ik een maand lang in Oeganda, waar ik les gaf aan de adventistische Bugema Universiteit aan studenten die bijna allemaal predikant wilden worden. Maar zij waren niet de enigen die mij in mijn gastenverblijf wisten te vinden. Tientallen studenten, vanuit alle studierichtingen, kwamen mij uitleggen hoe benard zij er financieel aan toe waren. Het lag voor de hand dat zij mij als een relatief rijke westerling zagen die hen mogelijk zelf te hulp kon komen of misschien een sponsor voor hen zou weten te vinden.
Nu had ik al eerder met dit bijltje gehakt—tenslotte had ik meer dan zes jaar in West-Afrika gewoond waar er ook voortdurend mensen waren die mij om hulp smeekten. Maar ik wist door die ervaring ook dat niet iedereen die om hulp vraagt er even beroerd aan toe is. Daarom vroeg ik studenten die mij om hulp kwamen vragen om op papier te zetten waarom zij hulp nodig hadden. En ik vroeg hen daarbij ook hoeveel zij zelf konden doen tijdens hun studie, en of zij in de vakanties extra geld konden verdienen. Ik beloofde hen dan alles zorgvuldig te bekijken en enkelen uit te kiezen voor wie ik mijn best zou doen. Ik probeerde hen uit te leggen dat mijn eigen middelen beperkt waren (ik had trouwens de studieboeken die nodig waren bij de vakken die ik gaf uit eigen zak betaald en dat was een aardig bedragje), maar dat ik zou proberen voor een aantal van hen sponsors te zoeken.
Toen ik iets over mijn Oegandees verblijf in het kerkblad van de Nederlandse Adventkerk had geschreven bood een van de lezers aan om een drietal studenten te sponsoren. Hij zou anoniem blijven en e.e.a. via mij afhandelen.
Ik moet bekennen dat ik wel eens wat sceptisch ben ten aanzien van dergelijke projecten. Maar ruim vier jaar en meer dan tienduizend euro verder kan ik zeggen dat het allemaal niet tevergeefs is geweest. Een student in Business Administration heeft nu zijn bachelors gehaald en heeft voldoende middelen ontvangen om zijn masters af te maken. Er is goede kans dat hij dan in dienst zal kunnen komen bij de universiteit. Toen ik aan Bugema les gaf was hij degene die mij mijn maaltijden kwam brengen, en mijn woonruimte op orde hield. Zo leerde ik hem gaandeweg kennen en besloot ik dat hij op mijn lijstje zou komen.
Een andere student die op mijn lijstje terechtkwam heeft inmiddels zijn studie met een masters afgerond en is sinds enige tijd in dienst van ADRA-Mozambique, als ‘monitoring and evaluation officer.’ Af en toen hoor ik van hem en steeds weer benadrukt hij hoe dankbaar hij aan zijn sponsor is die hem de kans heeft geven om dit te bereiken.
En dan is er Rebecca Kwamboka Moses. Een jonge Keniaanse vrouw met een gezin. Zij had de moed om naar Bugema te gaan voor de theologische studie (In Oeganda was dat veel goedkoper voor haar dan in Kenia.). Ze is nu weer terug in Kenia en is bijna klaar met haar Masters aan een Keniaanse universiteit, dank zij de hulp die uit Nederland kwam. Een paar dagen geleden zag ik haar verschijnen op LinkedIn: Rebecca Kwamboka, met omschrijving: Pastor at SDA Church. Geweldig dat deze vrouw haar doel heeft bereikt. Dank zij haar geloof, haar doorzettingsvermogen, haar intelligentie, haar familie en haar Nederlandse sponsor.
Een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje van haar over de stand van zaken betreffende haar afsluitende scriptie voor haar Masters. Maar er was nog iets anders: ze wil een evangelisatie-actie houden in Kisii, een stadje in het zuidwesten van Kenia, vlak bij het Victoriameer. Ze is bezig geld bijeen te brengen om haar campagne goed op te kunnen zetten. Ze heeft een bedrag nodig dat omgerekend tussen de duizend en de vijftienhonderd euro beloopt. Is er misschien een lezer van deze blog die haar bij dit project wil helpen? Zo ja, ik weet dan wel hoe we het geld op de bestemming krijgen. De investering in Rebecca heeft vrucht gedragen. Ik ben ervan overtuigd dat een investering in haar werk ook zeker een goed dividend oplevert.