Tot voor kort had ik nog nooit van van Jezidi’s gehoord. Maar daar is de afgelopen twee weken verandering in gekomen, nu het nieuws bol heeft gestaan van de vreselijke behandeling die deze mensen van de kant van de extreme IS-beweging hebben moeten ondergaan en we steeds maar beelden zagen van de tienduizenden Jezidi’s die hun toevlucht zochten in het onherbergzame Sinjar-gebergte. Volgens de encyclopedie die ik erop heb nageslagen zijn er enkele miljoenen Jezidi’s in de wereld. De meesten zijn te vinden in Irak en omgeving, maar er is ook een groep van enkele tienduizenden in Duitsland en in Nederland wonen er ongeveer 5.000. De Jezidi’s zijn overwegend Koerden met een godsdienst waarin allerlei verschillende elementen te vinden zijn, o.a. christelijke en islamitische, maar ook van andere oude godsdiensten in de regio die nu voor een groot deel zijn verdwenen. Terecht maakt de wereld zich heel druk over wat er de laatste tijd in Irak gebeurt en het deed me goed dat  de voorzitter van de adventistische wereldkerk, ds. Ted N.C. Wilson, in de afgelopen week een verklaring heeft uitgegeven waarin hij deze ontwikkelingen sterk veroordeelt.

De behandeling van de Jezidi’s is een van ergste voorbeelden van onze tijd van vervolging van een religieuze minderheid. Helaas zijn er in veel gebieden in de wereld nog meer trieste voorbeelden te vinden van een totale afwezigheid van godsdienstvrijheid. Regelmatig worden een aantal landen genoemd waar geen of heel weinig geloofsvrijheid te vinden is, vooral Burma, China, Egypte, Eritrea, Iran, Irak, Nigeria, North Korea, Pakistan, Saudi Arabia, Soedan, Turkmenistan, Uzbekistan en Vietnam. De lijst kan verder worden aangevuld met andere landen waar ook het nodige schort aan de vrijheid van geweten en godsdienst.

Er zijn geen exacte cijfers over het aantal christenen dat jaarlijks het slachtoffer wordt van geloofsvervolging. Maar alleen al in Syrië kwamen vorig jaar ruim 1200 christenen om het leven—omdat ze christenen waren! In Malawi worden sinds 1968 Jehovah’s Getuigen stelselmatig vervolgd, met grote aantallen martelaren als gevolg. Het antisemitisme dat door de eeuwen heen miljoenen levens heeft gekost, blijft zijn weerzinwekkende kop opsteken—zoals onlangs weer eens bleek bij de aanslag op het joods museum in Brussel. Het zijn maar enkele voorbeelden.

Zevende-dags Adventisten hebben godsdienstvrijheid hoog in het vaandel. Zij doen veel—in het openbaar en achter de schermen—om vrijheid van geweten en religie te promoten en in de bres te springen voor de slachtoffers van intolerantie. Daar ben ik trots op en ik hoop dat deze activiteiten steeds grote aandacht zullen blijven ontvangen.

Adventisten benadrukken vaak het gevaar dat ook in westerse landen, waar relatief grote vrijheid heerst, de godsdienstvrijheid in de toekomst aan banden zou kunnen worden gelegd. Daarbij wordt dan dikwijls verwezen naar pogingen om de zondagsviering duidelijker te profileren, zelfs zo nodig met wettelijke maatregelen. Elke keer dat de paus of een andere katholieke hoge geestelijke iets over het belang van de zondag zegt, wordt dat door veel adventistische media—vooral aan de rand van de kerk—onmiddellijk geregistreerd en wordt erop gewezen dat dit ‘tekenen’ zijn dat uiteindelijk sabbatvierders ‘verdrukt’ zullen worden—of erger.

Voorlopig lijkt het mij dat sabbatvierders weinig echte problemen te duchten hebben. Toch is het goed in de gaten te houden wat er ten aanzien van de wekelijkse rustdag zoal wordt gezegd of wordt afgesproken. Het blijft ook nuttig de wereld er regelmatig aan te herinneren dat weliswaar de overgrote meerderheid van de bevolking (althans in het westen) waarde hecht aan de zondag, maar dat er daarnaast een aanzienlijke groep is voor wie de zaterdag van belang is. Maar daarbij moeten we de zaken wel in het juiste perspectief houden. Op het gebied van beperking van godsdienstvrijheid komt dezer dagen het gevaar niet van de kant van het Vaticaan, maar veel eerder van de kant van sommige extreme moslimgroeperingen. Wie daaraan twijfelt moet het maar eens navragen bij de christenen in Noord-Nigeria en bij de Jezidi’s!