In mijn vorige blog verklaarde ik mij tot een liberale protestant cq. adventist. Maar ik gaf wel aan dat het er vanaf hangt hoe je dat begrip ‘liberaal’ invult en waarmee je het vergelijkt.
Vandaag—in het Paasweekend—wil ik daarom wel wat toevoegen aan wat ik vorige week schreef.
Dit weekend is het Pasen. Voor een deel van de Nederlandse bevolking is het nog steeds een religieus getint feest. Het Paasverhaal trekt ook nog wel de belangstelling van een grote groep mensen die je niet op Paaszondag in de kerk ziet. Ze kijken en luisteren naar de Matteüs passion, of andere ‘passions.’ Het bleek ook duidelijk uit het feit dat op donderdagavond één op de vijf Nederlanders naar het televisie-Paas-spektakel De Passion keek. Ik was een van de ca. 3,5 miljoen landgenoten die gefascineerd toekeken hoe in Enschede het verhaal over het lijden en sterven en de opstanding van Jezus op een eigentijdse manier werd vertolkt. Maar voor miljoenen mensen in ons land (en ook in veel andere zgn. christelijke landen) is Pasen vooral een feest waarop we de lente verwelkomen, lekker eten en van een extra vrije dag genieten. Miljoenen jonge—en niet zo jonge—mensen hebben zelfs geen idee waar Pasen over gaat.
Voor heel veel gelovige mensen is het echter niet meer zo zeker of dat mooie, aangrijpende Paasverhaal eigenlijk wel meer is dan dat. Is het echt zo gebeurd? Dat er een Jezus was, die als gevolg van fanatieke volkswoede—die door geestelijke leiders werd aangewakkerd—een gruwelijke dood vond, is waarschijnlijk wel waar. Maar dat die dood van Jezus bijna tweeduizend jaar geleden ervoor zorgt dat de verkeerde dingen die ik heb gedaan (en doe) worden weggewist, dan lijkt toch wel eerder fantasie dan werkelijkheid en dat die Jezus na zo’n 36 uur weer uit de dood terugkwam . . .? Ja, dat lijkt toch meer op een sprookje dan op iets dat echt gebeurde. Ook voor veel gelovige mensen is het een brug te ver om dat te kunnen geloven. En veel theologen en predikanten hebben hun geloof in een letterlijke opstanding al lang opgegeven. Zij noemen zich vaak ‘liberaal’ wat hun geloof betreft. Voor hen staat vast: Liberale christenen geloven niet in een letterlijke verrijzenis van de Heer.
In dit licht bezien ben ik geen liberaal—in weerwil van wat ik vorige week schreef. Voor mij staat vast: Wat er op Golgotha gebeurde is niet alleen maar een tragische juridische misser, maar het is de finale oplossing voor alles was ik in mijn leven fout heb gedaan en de garantie dat het ooit goed met me zal komen. Voor mij staat vast dat de Paasboodschap waar is: De Heer is waarlijk opgestaan! En ik beaam volmondig wat Paulus zei: Als je niet kunt geloven dat Jezus Christus uit de dood opstond, dan vervalt ook de mogelijkheid dat je ooit een leven na de dood zal krijgen. En, zegt de apostel, dan ben je uiteindelijk een van de meeste beklagenswaardige van alle mensen.
Ben ik dus liberaal? Ja (zie mijn blog van vorige week). Nee (zie hierboven). Misschien moeten we toch maar eens gaan nadenken over een alternatief voor de term ‘liberaal’!