Op mijn “to-do” lijstje van deze week staat onder andere: “buitenlands nieuws.” Dat betekent dat ik mijn maandelijkse taak voor ADVENT hoop te vervullen. Die bestaat eruit de redacteur van het blad tijdig voldoende tekst toe te sturen zodat hij twee bladzijden in het kerkblad met buitenlands nieuws kan vullen. En hij verwacht ook dat ik enkele foto’s zal kunnen bemachtigen om het geheel wat op te leuken.

Dat lijkt een niet zo ingewikkelde opdracht in onze internet-era. Je gaat naar een paar sites van de kerk en sprokkelt wat verhaaltjes bij elkaar, vat ze samen in redelijk Nederlands en ziedaar: “mission completed.” Toch ben ik er meestal wel een hele ochtend mee bezig.

Ik begin meestal met een bezoekje aan de news website van het hoofdkantoor van de kerk in Silver Spring (VS) en surf vandaar naar de site van het kerkblad Adventist Review. Dan ga ik naar de site van het regionale kantoor in Engeland. Die site verschaft me ook de nodige “links” naar de andere regionale kantoren. Vervolgens gaat de speurtocht naar sites van diverse unies en instituten.

Je zou zeggen: er is genoeg om uit te kiezen. Nou, dat is ook zo. Maar toch valt het soms niet mee om een stuk of zes items te selecteren die ik geschikt vind. Soms gaat het om verhalen die nauwelijks interessant zijn. Overal worden vergaderingen gehouden waar ongetwijfeld belangrijke besluiten worden genomen. Maar wie zit te wachten op een verslag van een bijeenkomst in Brazilië waar de kerkelijke leiding de begroting voor de komende maanden heeft bijgesteld? Er worden ook in allerlei landen aan de lopende band nieuwe kerken en kantoren geopend. Maar de meeste verhalen zijn uiterst voorspelbaar en er moet wel iets zijn dat een gebouw interessant genoeg maakt om daarvan in een Nederlands kerkblad verslag te doen. Aan verslagen van kerkelijke liefdadigheid en adra-activiteiten is er evenmin gebrek. Maar vaak kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het nieuws wat opgeblazen werd of staat de nogal zelfgenoegzame toon waarin de eigen goedheid wordt geprezen me niet aan.

Ik zoek vooral naar dingen waarvan ik denk dat ze enigszins in de belangstellingssfeer van de gemiddelde Nederlandse lezer vallen. En ik probeer een mix te maken van goed nieuws en minder goed nieuws. Het goede nieuws inspireert. Want het is waar dat de kerk groeit en een heleboel tot stand brengt. En dat moet verteld worden. Maar het slechte nieuws mag evenmin verzwegen worden. Ook vliegtuigjes met adventisten aan boord verongelukken. Ook advent-gebouwen branden soms af. Niet alle kerkelijke carrières eindigen in crescendo. Niet overal is het pais en vree. (Een voorbeeld: een paar weken geleden moest een adventistische middelbare school met 2000 leerlingen in Oeganda tijdelijk worden gesloten omdat er hevige rellen waren uitgebroken waarbij een flinke politiemacht moest worden ingeschakeld.)

Op een vreemde manier word ik ook bemoedigd door het slechte nieuws. Want dat herinnert me eraan dat in bij een kerk hoor van gewone, echte mensen, waaraan van alles en nog wat mankeert. Ik zou me niet erg thuisvoelen in een geloofsgemeenschap die alleen uit volmaakte mensen bestaat, van wie de vroomheid van alle kanten afdruipt.

Ik ga mijn speurtocht voor mijn rubriek beginnen. Het zal wel weer lukken mijn twee bladzijden te vullen met wat goed nieuws en wat minder goed nieuws.