Ben Carson

 

Ik volg met meer dan gewone belangstelling de stijgende populariteit van Ben Carson in de Verenigde Staten. Volgens allerlei berichten van de afgelopen week zou hij nu op de eerste plaats staan in de lange rij van Republikeinse presidentskandidaten. Hij zou zelfs Donald Trump hebben ingehaald.

Ik woon niet in de Verenigde Staten en heb er geen stemrecht. Maar ik heb er ooit wel een aantal jaren gewoond en heb, denk ik, een redelijke indruk van hoe de Amerikaanse politiek functioneert. Als ik er nu zou wonen en zou mogen stemmen, zou ik zeker niet de Republikeinse partij steunen. Ik heb het altijd nogal vreemd gevonden dat zoveel christenen een partij steunen die er, mijns inziens, heel onchristelijke ideeën op na houdt en weinig oog lijkt te hebben voor de barmharigheid en zorg voor zwakkeren in de samenleving die Christus voorleefde. Op veel democraten mag ook van alles en nog wat aan te merken zijn, maar ik zou hen toch maar liever mijn stem gunnen. Echter, dat is niet aan de orde, want ik mag niet stemmen in de VS!

Maar ja, Ben Carson is een bijzonder geval. Hij is Republikein (en nog wel van een heel conservatief soort), maar hij is ook lid van de kerk  die mijn geestelijk thuis is! De vraag die mij en veel van mijn geloofsgenoten nu natuurlijk bezighoudt is welke rol Carsons kerkelijk lidmaatschap in de komende maanden zal gaan spelen. De Amerikaanse grondwet bepaalt dat geloofsovertuiging geen rol mag spelen als mensen een publieke rol ambiëren in het Amerikaanse bestel. Maar dat doet het ongetwijfeld toch wel. Zonder rekening te houden met het evangelikale kamp is het moeilijk de verkiezingsstrijd te winnen. Trump liet een paar dagen geleden weten dat hij een Presbyteriaan is (een soort gereformeerde, zeg maar). Tussen de regels door bedoelde hij te zeggen dat het heel wat veiliger is om hem te kiezen dan iemand als Carson die behoort tot een onbekende, wellicht extreme, religieuze groepering,

In 1928 verloor de democratische kandidaat Al Smith de presidentsverkiezing. De VS was kennelijk nog niet klaar voor een katholieke president.  Zelfs toen John F. Kennedy ruim dertig jaar later een gooi naar het hoogste Amerikaanse ambt deed, was zijn katholieke afkomst een gevoelig punt. De mormoonse levensovertuiging van Mitt Romney was echter een paar jaar geleden een veel minder groot probleem dan velen vermoedden. De vraag is nu of Carson veel nadeel zal ondervinden van het feit dat hij adventist is.

In elk geval kan de Adventkerk er zeker van zijn dat zij de komende periode meer dan ooit in de schijnwerpers zal staan. Het is te hopen dat journalisten en andere opiniemakers de moeite nemen zich grondig te laten informeren, liefst bij de bron, en hun kennis niet bij elkaar zullen sprokkelen via allerlei negatieve en bevooroordeelde websites of gesprekken met gefrustreerde exleden. De kerk zelf zal terughoudend moeten zijn om elke suggestie te voorkomen dat zij Carson wil promoten.

Ik neem aan dat vroeg of laat ook de Nederlandse media aandacht gaan besteden aan de adventistische kleur van Carson. Hopelijk zullen ook zij daarbij met integriteit te werk gaan en wordt ook in ons land het adventisme door de rol van Carson bekender dan het nu is en komen vooral de sterke punten van het adventisme goed uit de verf.

In alle eerlijkheid moet ik bekennen dat ik het in veel opzichten grondig oneens ben met Carsons politieke ideeën, maar gelukkig wijst alles erop dat Carson een moreel hoogstaand mens is en dat hij geen nare geheimen uit zijn verleden meetorst. Ben Carson heeft een fantastisch persoonlijk verhaal te vertellen—het verhaal van geloof en doorzettingsvermogen. Dat zal voor veel Amerikaanse kiezers wellicht belangrijker zijn de vraag of Carson al dan niet in wat vreemde dingen gelooft. En ik kan alleen maar hopen dat de media in de komende maanden Carson vooral zullen tekenen als een gelovig mens die voor heel velen een rolmodel kan zijn, en niet als iemand die bij een wat merkwaardige, goeddeels onbekende club behoort waarvan je niet zeker weet of je die echt voluit christelijk mag noemen.

Ik hoop dat het Carson  niet lukt om president van de VS te worden. Maar het zou fijn zijn als zijn bekendheid het aanzien van zijn kerk tijdens de komende maanden positief beïnvloedt—zowel in eigen land als daarbuiten.