Aan het begin van deze week waren mijn vrouw Aafje en ik druk bezig met het pakken van onze koffers in Zeewolde.  Nu, aan het einde van de week, zitten we—na een stop-over van ongeveer 36 uur in Dubai en na een extreem lange vlucht–in alle rust op een comfortabele bank in een aantrekkelijk huis in een voorstad van Melbourne in Australië. Onze jetlag is nog niet volledig verdwenen, maar het ergste is voorbij.

De komende paar weken zijn we de gasten van Peter Roennfeldt en zijn vrouw Judy. Peter en ik waren collega’s toen we beiden een aantal jaren werkten in het kantoor van de Trans-Europese Divisie—het regionale kantoor van de Adventkerk voor een flink deel van Europa, en destijds ook voor het Midden-Oosten en zelfs Pakistan. Peter had een belangrijke post en zorgde o.a. voor de ondersteuning van de bijna 1000 predikanten in ons werkgebied. Daarnaast coördineerde hij het zgn. Global Mission programma—de zendingsinitiatieven die vooral gericht waren op bevolkingsgroepen en gebieden waar de kerk tot dusverre nog geen voet aan de grond had gekregen. En een andere deel van zijn tijd was gewijd aan kerkgroei-activiteiten.

Als ik naar de afgelopen twintig jaar kijk en probeer te bedenken welke mensen en welke activiteiten het belangrijkst waren in het Europese adventisme, dan komt de naam van Peter al heel snel bij mij naar boven. De Adventkerk in Europa kwam in veel landen na de jaren zestig en zeventig steeds meer in een fase waarin de groei van de kerk (zeker in de westerse landen) stagneerde en waarin veel leiders op landelijk en plaatselijk niveau niet meer wisten hoe zij de boodschap konden delen met een steeds meer geseculariseerd publiek. Dit bracht in veel landen in de kerk een sfeer van malaise en moedeloosheid. Peter heeft een heel belangrijke rol gespeeld in het doorbreken van een neerwaartse spiraal.

Het lukt ds. Peter Roennfeldt om in een reeks van landen predikanten en andere gemeenteleden te inspireren en toe te rusten, en zich te storten op het beginnen van ‘church plants’. In Nederland wist hij met name ds. Rudy Dingjan te inspireren, maar ook tal van anderen. Het werd de start van een proces dat leidde tot de vorming van zo’n 25 verschillende groepen waarvan inmiddels een flink aantal de status van gemeente hebben gekregen. Het succes was deels ook te danken aan de positieve—morele en financiële—steun van de Nederlandse Unie.

Ik heb door de jaren heen contact gehouden met Peter. Toen ik enkele jaren geleden in België en Luxemburg fungeerde als interim-voorzitter van de kerk, kwam hij driemaal voor een intensief programma naar België en zijn bezoeken werden ook daar door predikanten en gemeenteleden heel erg op prijs gesteld.

Peter is inmiddels met emeritaat, maar is nog steeds heel actief en brengt nog steeds inspiratie aan groepen predikanten in tal van landen, zowel binnen als buiten de Adventkerk.

Het is fijn dat we een paar weken samen hebben. We gaan ongetwijfeld heel wat zien, want Peter en Judy zijn heel ondernemend. Maar ik kijk ook uit naar de gesprekken die we zullen hebben. Want met Peter praten heeft mij altijd nieuwe ideeën gegeven en mij nieuwe energie gegeven voor dingen die ik in deze fase van mijn leven/werk nog hoop te doen.  De fysieke ervaring van relaxen in een totaal andere omgeving zal mij goed doen, maar de interactie met betrekking tot onze idealen en de dingen die ons bezighouden zal minstens zo waardevol zijn!