Rwanda is een betrekkelijk klein land in Centraal-Afrika.  Het kwam op een verschrikkelijke manier in het nieuws vanwege de genocide die zich daar in 1994 voltrok en waarbij minstens 800.000 mensen genadeloos werden afgeslacht in de verbeten stammenstrijd tussen de Hutu’s en de Tutsi’s.

Rwanda is qua oppervlakte kleiner dan Nederland (ongeveer respectievelijk 26.000 en 42.000 vierkante kilometer).  Het aantal inwoners van dit vruchtbare land, met een heel plezierig klimaat, is nu bijna 12 miljoen.  De Rwandezen zijn erg godsdienstig. Iets meer dan de helft van de bevolking is rooms-katholiek. Ongeveer 38 procent is protestant. De adventisten vormen met 11 procent van de bevolking (of ca. 1,3 miljoen personen) een aanzienlijk deel van de protestanten. Dit percentage is afkomstig van de Rwandese overheid, die ook ongedoopte gezinsleden meetelt. Volgens de eigen gegevens heeft de Adventkerk in Rwanda ruim een half miljoen (gedoopte) leden.

Een flink deel van de bevolking heeft in elk geval enig onderwijs gehad en kan lezen en schrijven. Bij volwassen vrouwen ligt het percentage tussen de 50 en 60 procent en bij volwassen mannen iets hoger.

Waarom heb ik deze gegevens bij elkaar gesprokkeld? De reden is dat de Adventkerk van Rwanda momenteel nogal prominent aanwezig is in de adventistische pers. Er is een grootscheepse evangelisatiecampagne gaande, waarin zelfs de voorzitter van de wereldkerk binnenkort een aandeel zal hebben. Overal in het land worden evangelisatieacties gehouden en binnenkort hoopt men een massale ‘oogst’ binnen te halen. Aanvankelijk verwachtte men een toename van ca. 60.000 leden. Nu wordt voorspeld, zo meldt de Adventist Review, dat in mei a.s. waarschijnlijk 100.000 personen zullen worden gedoopt.

Dat zijn onvoorstelbare aantallen, zeker als je in Nederland een doop van vijf personen al als een buitengewoon ‘succes’ beschouwt. Ontegenzeggelijk is het in een land als Rwanda veel gemakkelijker om mensen te bewegen adventist te worden dan in West-Europa. Maar ook in Rwanda moet je je niet voorstellen dat nieuwe leden aan een boom groeien aan de waterkant en dat je maar even hoeft te schudden en ze vallen bij bosjes in het water. Er wordt ongetwijfeld een enorme hoeveelheid werk verzet, waarbij grote aantallen predikanten en anderen actief zijn. En het kan niet anders of er schuilt een gigantische organisatie achter deze campagne.

Het is fantastisch te zien hoe de kerk in allerlei delen van de wereld groeit. Maar ik vraag me wel iets af, namelijk in hoeverre het mogelijk is dat alle 100.000 nieuwe leden voordat ze gedoopt worden—in de betrekkelijk korte tijd van enkele maanden—grondig worden onderricht in alle 28 Fundamentele Geloofspunten van de Adventkerk. Die vraag dringt zich des te meer op als we ervan uitgaan (wat redelijk lijkt) dat een aanzienlijk aantal van de nieuwe leden bestaat uit mensen die hun katholieke geloof vaarwel zeggen en uit mensen die niet kunnen lezen of schrijven.  Katholieke christenen staan niet direct bekend vanwege hun grote bijbelkennis en van adventisten wordt verwacht dat ze in de Bijbel lezen en hun sabbatschoolles bestuderen!

Hoeveel zouden deze nieuwe leden, op het moment dat ze worden gedoopt, weten van de adventistische leer? Ik neem aan dat ze gehoord zullen hebben van de wederkomst van Jezus en van de sabbat, en dat ze hebben begrepen dat onderdompeling de enige echte vorm van dopen is. Maar hoeveel zouden ze weten van een hemels heiligdom? En zouden ze kunnen uitleggen wat de ‘drie-engelen-boodschap’ bij benadering is? Zouden ze iets begrijpen van de profetieën in de bijbelboeken Daniel en Openbaring? En is de naam van Ellen White al gevallen? Eerlijk gezegd hoeft dat wat mij betreft ook niet. Als deze mensen  gedoopt willen worden zijn zij wat mij betreft van harte welkom en ik ga ervan uit dat ze in de loop van de komende jaren geleidelijk aan wel een beter begrip zullen krijgen van wat het betekent ‘adventist’ te zijn.

Maar wel zou ik sommige kerkleiders de vraag willen stellen waarom ze er zo vaak op hameren dat je geen goede adventist kunt zijn als je niet alle 28 Fundamentele Geloofspunten tot in elk detail onderschrijft.  Waarom geldt die hoge drempel voor mensen in het geseculariseerde Westen die de Adventkerk hebben gevonden, en niet voor de mensen in Rwanda?  Misschien zullen zij het mij nog wel eens uitleggen! Voorlopig zeg ik tegen mijn medebroeders en –zusters in Rwanda: Welkom, of in hun Kinyarwanda-taal: Karibu Sana.