Met het oog op een tijd als deze . . .

 

Een paar weken geleden las ik nog eens het boek Esther door.  Het is een novelle die alles bevat voor een goed verhaal: mooie vrouwen, macht, verraad en een goede afloop, waarbij de slechteriken het loodje leggen en de moedige mensen aan het langste eind trekken. Maar het is ook wel een ongewoon verhaal. Want in een bijbelboek zou je toch wel verwachten dat God tenminste af en toe wordt genoemd. In het verhaal van Esther komt God echter niet rechtstreeks ter sprake.  En Esther mag dan de heldin van het verhaal zijn, maar dat neemt niet weg dat zij ermee akkoord gaat om na een schoonheidswedstrijd deel te gaan uitmaken van de koninklijke harem, alvorens zij de status van koningin krijgt!

Maar er is meer in dit spannende verhaal. Een hooggeplaatste functionaris (Haman) weet de Perzische koning bijna zo ver te krijgen dat hij toegeeft aan diens antisemitisme en de joodse inwoners van zijn rijk laat elimineren. Maar Mordechai en Esther weten dat te verhinderen.  Dat vergt moed. Esther moet de koning benaderen en ervoor uitkomen dat zij een Jodin is, om vervolgens de koning in te lichten over de snode plannen van Haman. Mordechai spoort zijn nicht aan. Hij oppert dat alles in het leven van Esther zo is gelopen opdat zij nu de kans krijgt om iets heel belangrijks te doen. Hij zegt: ‘Wie weet ben je juist koningin geworden met het oog op een tijd als deze’  (Esther 4:14).

Die tekst past mijns inziens perfect bij een jaarwisseling. Wij leven in niet minder spannende tijden als Esther destijds. Wat moet onze (mijn) houding zijn in ‘een tijd als deze?’ Als het erop aan komt, zijn we dan open over onze christelijke identiteit en tonen wij dan dezelfde moed als Esther en durven we kleur te bekennen?

In het komende jaar worden weer in veel landen nationale verkiezingen gehouden. Dat is onder meer in Nederland het geval. Laten wij ons bij de keuze die we ‘in een tijd als deze’ moeten maken leiden door onze christelijke visie en door bijbelse waarden? En durven we, in het maatschappelijk contact en de gesprekken met mensen om ons heen duidelijk kleur te bekennen als christen? En hebben we ook het lef dat we ook binnen een geloofsgemeenschap ons geweten volgen en principiële keuzes maken, ook als dat lang niet door iedereen wordt gewaardeerd? Hoe geef ik mijn adventistische geloofsovertuiging vorm in 2017—‘’in een tijd als deze’?

Kortom: hoe profileren wij ons als volgelingen van Jezus Christus in 2017—‘in een tijd als deze’? Het is niet zomaar een algemene vraag—het is ook een vraag die ik persoonlijk moet beantwoorden.