In de wekelijkse bijbelstudie in de Adventkerken wereldwijd is dit kwartaal het boek Numeri aan de beurt. Het wordt een lastig kwartaal voor de discussieleiders. Hoe maak je dertien weken lang het boek Numeri actueel voor mensen van 2009?
Het eerste segment dat gisteren aan de orde was leverde in de groep waar ik aanwezig was ik meteen heel veel stof tot discussie (en tot verschil van mening) op. Ik was daar zelf een beetje schuld aan, want ik merkte op dat de getallen in het eerste hoofdstuk voor heel veel problemen zorgen. Bij de volkstelling die plaatsvond telde men ruim 600.000 mannen van boven de 20 jaar. Als je dan uitrekent hoeveel mannen en vrouwen en kinderen van alle leeftijden samen door de woestijn trokken, dan kom je al gauw op zo’n drie miljoen. Een dergelijk aantal levert echter zoveel logistieke problemen op dat je schielijk op zoek gaat naar een andere interpretatie van de genoemde aantallen. Maar met die suggestie schiep ik alleen maar extra duisternis.
De vraag die (niet onverwacht) vrijwel meteen door een van de aanwezigen werd gesteld was: Hoe zit dat nu met het volk Israel waar het boek Numeri over gaat. Gelden Gods beloften van eertijds voor Israel nog steeds? Nee, was het kordate antwoord van een deelnemer die goed geschoold was in de traditionele adventistische visie op Israel. Ja, was de even besliste reactie van de andere kant van de tafel: Gods beloften zijn immers betrouwbaar en voor eeuwig.
Ik hoop dat het onderwerp Israel eens uitgebreider aan de orde komt dan zo zijdelings wanneer een boek als Numeri behandeld wordt. Want er rijzen onder adventisten steeds meer vragen over de bijbelse status van Israel en de relatie van de christenen tot het joodse volk. Er zijn adventistische theologen van joodse afkomst die met verve beweren dat het volk waartoe zij behoren nog steeds in bepaalde opzichten “Gods volk’ is. Er zijn adventisten die de joodse feesten in ere zouden willen herstellen. Persoonlijk zie ik daar niets in en kan ik niet begrijpen hoe je, het Nieuwe Testament lezend, tot die conclusie zou kunnen komen.
Volgens mij gaat het, net als bij zoveel andere onderwerpen, vooral over de vraag: Hoe lees je de Bijbel? Zijn Gods beloften en zijn de profetieën voorwaardelijk of onvoorwaardelijk? De gangbare adventistische visie is dat ze voorwaardelijk zijn. Maar, zodra het over de apocalyptische gedeelten van Daniel en de Openbaring gaat, wordt die opvatting gewoonlijk weer snel losgelaten.
Stof tot studie in overvloed. Misschien wordt het tijd dat het onderwerp Israel eens grondig aandacht krijgt van de kerk in de breedte. Die gedachte werd versterkt toen ik vanmorgen ds. van de Veer in het EO programma ‘Nederland Zingt’ hoorde. Hij interviewde een Messiaanse jood in Jeruzalem. Dat onderwerp was gekozen omdat het vandaag in veel protestantse kerken Israel-dag is. Dat brengt bij mij meteen nog een heel ander aspect naar boven: de grote verbondenheid van veel behoudende protestanten met de huidige Israëlische natie en de onkritische steun aan de onbegrijpelijk wrede wijze waarop de huidige natie Israel zich helaas vaak gedraagt. Al met al: het is de hoogste tijd dat de Adventkerk haar leden helpt tot een wat duidelijker, bijbels verantwoord, standpunt over Israel te komen. Ik hoop het nog mee te maken!