Als ik onderweg een oppepper nodig heb koop ik heel af en toe wel eens blikje (suikervrije) Red Bull. Mijn ervaring is dat het inderdaad effectief is om je even door een energie-dipje heen te helpen. Het bedrijf achter dit drankje, dat sinds 1987 op de markt is, doet heel goede zaken. Het is een van de belangrijkste sponsors van Max Verstappen, de in België geboren en in Monaco woonachtige Nederlandse Formule-1 coureur, die afgelopen zondag op het circuit van Abu Dhabi wereldkampioen werd.

(Het gaat er nu even niet om hoe ik denk over deze tak van sport. Ik houd niet van extreem gevaarlijke sporten en al helemaal niet van deze vorm van autosport, waarbij een dozijn mannen elkaar een jaar lang achterna reizen naar ruim twintig verschillende, over de aardbol verspreide, circuits en daar dan een groot aantal waaghalsachtige rondjes rijden.)

Max Verstappen ontvangt van Red Bull een basis-jaarsalaris van ruim 21 miljoen euro. Hoeveel miljoenen de firma verder betaalt aan de auto en aan het hele circus om de coureur heen, is mij niet bekend. Er zijn trouwens ook nog andere sponsors. Maar Red Bull zal als hoofsponsor uitermate tevreden zijn geweest met de enorme publiciteit die het bedrijf dankzij “onze” Max het afgelopen jaar, en vooral vorig weekend, heeft gekregen. In elk geval zag een aanzienlijk deel van alle Nederlanders de auto met de woorden “Red Bull” dagenlang steeds weer op hun tv-scherm voorbijflitsen.

Ik behoor—je raadt het al—niet tot de hysterische meute die de strijd tussen Lewis Hamilton en Max Verstappen van minuut tot minuut volgde. De Red Bull reclame kwam om een heel andere reden heel nadrukkelijk bij mij binnen. Een van mijn schrijfprojecten voor de komende maanden is een hoofdstuk in een boekje over de rol van “fake nieuws” en van samenzweringstheorieën in onze samenleving en specifiek onder zevendedags adventisten. In dat kader ben ik bezig een stapeltje boeken te lezen, en in een daarvan werd uitgebreid over Red Bull bericht. Al snel na de introductie van deze energiedrank begonnen geruchten te circuleren dat er een aantal dubieuze ingrediënten in worden verwerkt, met nogal bizarre implicaties. Zo zouden jaarlijks 500 miljoen (!) stierkalveren nodig zijn om voldoende semen te leveren voor de productie van de diverse varianten van deze enorm populaire drank. Een van de vele bestanddelen van Red Bull is taurine, een aminozuur dat ook te vinden in vlees, vis en zuivelprodukten. Maar de taurine (afgeleid van het Latijnse woord taurus=stier) in Red Bull wordt niet verkregen uit de testikels van stieren maar is geheel synthetisch. Er zijn echter massa’s mensen die dat niet willen geloven! Het Red Bull drankje is ook omgeven door een reeks andere onbewezen verhalen. Zo zouden de inspecteurs van de Oostenrijkse gezondheidsdiensten het voor consumptie hebben vrijgegeven nadat zij met flinke bedragen waren omgekocht.

Het Red Bull verhaal is slechts een van de vele bizarre samenzweringstheorieën en voorbeelden van “fake nieuws” die ik de laatste paar weken bij mijn lezen ben tegengekomen. Sinds het Corona-tijdperk begon zijn er legio vreemde theorieën bijgekomen over de oorsprong van de pandemie en over de boosaaardige krachten die het erop gemunt hebben ons allemaal ziek te maken. Ik blijf mij erover verbazen hoeveel mensen bereid zijn daarin te geloven.

Ik heb de laatste dagen genoeg over Red Bull gelezen om mij ervan te overtuigen dat het drankje misschien wel effectief is, maar dat het, zeker bij frequent gebruik, niet bepaald gezond is. Dat houd ik wel in mijn achterhoofd als ik denk dat ik even een “boost” nodig heb.