Wie niet alleen deze wekelijkse mijmeringen leest maar ook de nieuws-website van de wereldkerk (http://news.adventist.org) met regelmaat bekijkt, zal hebben gezien dat de redacteuren van die site aan het einde van elk jaar een aantal mensen met verschillende achtergronden en uit allerlei windstreken vragen waarop zij in het nieuwe jaar hopen. Een weekje voor kerst kreeg ik een e-mail waarin mij werd gevraagd wat mijn belangrijkste wensen zijn voor 2010. Enigszins ingekort vond ik mijn hoop voor 2010 terug tussen de bijdragen van Willie Oliver (een staflid van de Noord-Amerikaanse divisie van de Adventkerk) en Patrick Allen, de gouverneur-generaal van Jamaica.
Ik citeer:
PERSONAL: I hope for a lot of energy and good health to continue my full and (so far) very satisfying retirement. PROFESSIONAL: I hope my new book, “The Doctrine of the Church” (Review & Herald Publishing, 2009), will make an important contribution to our church life.
CHURCH: I hope and pray that this summer [at the General Conference Session] we will elect leadership that will not only protect our worldwide unity, but also provide space for diversity in the way we “do” church and in the way we experience and formulate our faith and our traditions.
Misschien had ik achteraf de voorkeur gegeven aan een ietwat andere selectie uit mijn wensenlijstje, maar toch bestrijkt het geciteerde wel drie belangrijke elementen.
Vrijwel iedereen hoopt natuurlijk op gezondheid en energie. Naarmate je wat ouder wordt, besef je steeds meer dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. Je ervaart ook dat je energieniveau wel wat terugloopt. (Ik sta nu ’s morgens toch vaak wel een kwartier later op dan voorheen het geval was.) Je ziet zoveel leeftijdgenoten—en trouwens ook mensen van een jongere generatie—die veel fysieke kracht hebben moeten inleveren. Het bezoek aan een gestage reeks begrafenissen in 2009 stemt zeker ook tot nadenken. Dus ja, gezondheid voor mij en de mensen die mij lief zijn—dat staat toch wel bovenaan. Dat zal maar weinigen verbazen. Ik besef dat daarbij wat meer beweging wel een bijdrage kan leveren. In de eerste dagen van het jaar heb ik inmiddels een keer een stevige wandeling gemaakt en heb ik twee keer de hometrainer beklommen. Het begin is er.
Wat de categorie ‘professional’ betreft: Het wordt natuurlijk wat twijfelachtig of ik als emeritus mijn activiteiten nog onder dat kopje mag rangschikken. Hoe dan ook: Ik hoop in 2010 weer heel wat uurtjes achter mijn toetsenbord door te brengen. Ik heb een paar dagen geleden een project weer opgepakt dat enige tijd op de achtergrond was geraakt. In de komende maanden hoop ik nu echt mijn belofte aan het ESDA instituut in te lossen en een nieuwe Bijbelcursus over de Openbaring van Johannes te produceren. Ik ben over de helft. Ik hoop in 2010, na een paar andere zaken te hebben afgerond, ook weer aan een nieuw boek te werken. Er staan verder wat reizen op het programma, en andere activiteiten, zoals een paar weken lesgeven op Newbold College en medewerking bij diverse kerkelijke evenementen.
Mijn wens voor de kerk in het algemeen zal niemand verbazen die me een beetje kent. Eenheid bewaren in een beweging die zoveel diversiteit in denken en doen vertoont wordt een steeds grotere uitdaging. Er zijn krachten in de kerk die er heilig van overtuigd zijn dat die eenheid een stevige mate van eenvormigheid vereist en een strakke, van bovenaf opgelegde, theologische discipline. Ik zie die opvatting als een gevaar. Ik hoop zeker dat de kerk een fundamentele eenheid blijft manifesteren. Maar ik hoop vooral op een eenheid in verscheidenheid en in vrijheid van denken, waarbij dialoog in plaats van ‘leertucht’ ons samenhoudt en ons allen de mogelijkheid biedt tot geestelijke groei.
Ja, er valt veel te wensen. Maar, terugkijkend op 2009, is er ook heel veel om dankbaar voor te zijn. Vandaag of morgen gaan de kerstspullen weer naar de berging in het souterrain. Het waren fijne dagen, zo rond kerst en oud en nieuw. Maar het is ook fijn weer ‘gewoon’ aan de slag te gaan, met de goede wensen voor het nieuwe jaar in het achterhoofd.