Toen ik de voorzitter was van de Adventkerk in Nederland schreef ik wekelijks een blog op de officiële website van de Adventkerk, net zoals Wim Altink, mijn opvolger nu doet. (Met vele anderen ben ik een trouwe lezer.) Kort nadat ik afzwaaide en met emeritaat ging ben met een eigen blog begonnen op http://reinderbruinsma.com. Ik beloofde dat ik tenminste wekelijks mijn blog zou verversen. Die belofte heb ik nu ongeveer twee jaar lang weten te houden: dit is blog nummer honderd. Al met al is het nu bij elkaar bijna de omvang van een boek.
Soms vraag ik me wel eens af waar al dat bloggen van zoveel mensen eigenlijk toe dient. En ook, of ik er wel mee door zou moeten gaan. Want heb ik wel steeds iets van waarde te melden? En moet iedereen weten wat ik zoal doe of waar ik in de wereld ben? Na enige reflectie heb ik besloten voorlopig toch maar door te gaan met mijn wekelijkse ontboezeming. Want ik hoor met enige regelmaat van mensen die ik tegenkom dat ze mijn site bij hun favorieten hebben staan.
Ik blijf nieuwsgierig naar wie er zoal tot de lezerskring behoort. Ongetwijfeld zijn er toevallige hits van mensen die even eenmalig een bezoekje brengen op de site. Er zullen mensen bij zijn van wie ik niet kan vermoeden dat ze tot mijn lezers behoren. Onlangs hoorde ik in de lift van een bewoner van een van de appartementen in ‘ons’ gebouw dat hij mijn blog bijhoudt. Via het programma van Google Analytics kan ik zien hoeveel lezers er zijn en waar ze wonen. Uit die cijfers blijkt dat ik enkele honderden min of meer vaste lezers heb. Voor het overgrote deel wonen die in Nederland, maar in de afgelopen maand waren er ook lezers in België, Aruba, Brazilië, Canada, VS, Haïti, Engeland. Zweden, Venezuela, Duitsland, Portugal, Denemarken. Noorwegen en de Dominicaanse Republiek. Zijn het Nederlanders in den vreemde? Ik weet dat ook door enkele heel ‘rechtse rakkers’ argwanend in de gaten wordt gehouden of ik me bezondig aan vrijzinnige ketterij en soms kom ik commentaar tegen op iets wat ik in mijn blog heb geschreven op websites die waarschuwen tegen alles wat gevaar oplevert voor het zielenheil van de adventist. Maar daar til ik niet al te zwaar aan, zo lang het binnen de perken van de eerlijkheid en welvoeglijkheid blijft.
Maar, misschien is de belangrijkste reden om met mijn blogs verder te gaan toch wel gewoon het feit is dat ik het leuk vind om te schrijven. Een stukje van die schrijflust vindt op die manier zijn uitweg. Maar het is plezierig dat er ook andere wegen zijn om daarmee iets te doen en ik ben dan ook met diverse schrijfprojecten bezig. Het gaf mij buitengewoon veel voldoening dat enkele weken geleden bij de Review and Herald Publishing Association een nieuw boek van mij verscheen. Het heet: The Body of Christ: A Biblical Understanding of the Church. Het is verschenen in een serie die de verschillende belangrijke beginselen van de Adventkerk zal behandelen. (Helaas ziet de cover er wat ouderwets uit, maar daar heb je nu eenmaal als auteur geen invloed op. )
Een boek over dit onderwerp is tot dusverre een zeldzaamheid binnen het adventisme, terwijl er onder de theologen en leiders steeds op wordt aangedrongen dat het veel meer aandacht moet krijgen. Het streelt natuurlijk mijn ego dat de redacteur van de serie waarin mijn boek verscheen zegt dat het ‘the most comprehensive treatment’ is van dit onderwerp in de geschiedenis van onze kerk. Wie nieuwsgierig is kan heel gemakkelijk een exemplaar bestellen via het service centrum van de Adventkerk in Huis ter Heide, of via Aamazon.com. En, wilt u een handtekening van de auteur, kom dan eind juni naar Atlanta (VS), waar ik tijdens het wereldcongres met andere adventistische auteurs om beurten boeken zal signeren. Dat hoort er kennelijk nu eenmaal bij.