Deze week

 

Het wordt vandaag prachtig weer en het lijkt me een goed plan om een flinke wandeling te gaan maken. Ik heb net een route van ca. 25 kilometer uitgestippeld en heb er zin in. Een goed einde van een wat rommelige week, die plotseling weer voorbij is.

 

Op zondag was ik, met nog zo’n 150 personen, naar Apeldoorn getogen naar het zgn. tussentijdse congres van de Nederlandse Adventkerk. Het hoort bij het ritueel dat het landelijk bestuur halverwege een bestuursperiode verslag uitbrengt van de ‘state of the union’. Het is plezierig om bij zo’n gelegenheid niet meer achter de bestuurstafel te zitten. Gelukkig was de sfeer goed en overheerste kennelijk een aanzienlijke tevredenheid met de manier waarop de kerk geleid wordt. Natuurlijk is er altijd wel iemand die het geduld van de voorzitter danig op de proef stelt, maar het is nooit anders geweest . . .

 

Maandag begon met een langdurig bezoek aan de tandarts. De bedoeling was een krakkemikkige kies te redden. Na deze redelijk pijnloze ervaring en na nog een paar dingen in het centrum van ons dorp te hebben afgehandeld stapte ik in het openbaar vervoer om bijna vier aan later weer uit te stappen bij het centraal station in Brussel. Vlak bij de befaamde Grote Markt heb ik wat gegeten om vervolgens naar de hotelkamer te gaan die de Belgische Federatie (overkoepelende organisatie van de Adventkerk in België) voor me had gereserveerd.

 

Op dinsdag was ik op het kantoor van de Belgische kerk, waar de Belgische Adventpredikanten samen waren voor een studiedag waarvoor ik was uitgenodigd. Het ging over ‘verandering’. Moet de kerk veranderen? Zo ja, in welke opzichten? En hoe doe je dat dan? Dat de kerk inderdaad verandert bleek al direct uit het feit dat ik mijn presentaties in het Engels moest houden, vanwege de grote linguïstische diversiteit onder de predikanten!)

Na een intensieve dag pakte ik weer de trein naar huis. Die bleek overvol te zijn, vanwege de aswolk van de IJslandse vulkaan (waarvan ik de naam niet kan onthouden).

 

Op woensdag een paar ontmoetingen rond het Nederlandse uniekantoor en ’s avonds koffievisite bij onze buren.

 

Op donderdag zat ik opnieuw bij de tandarts. Dit keer werd er gesneden. Er bleek nog ergens een stukje ‘vulling’ van een oude wortelkanaalbehandeling in de kaak te zitten, nadat de kies jaren geleden door een brug was vervangen. En dat zorgde voor een vervelende ontsteking. Met vijf hechtingen in de mond kwam ik weer thuis.  Zodra de verdoving was uitgewerkt ben ik met mijn vrouw naar het dorpscentrum teruggekeerd om op een zonrijk en beschut terrasje bij de passantenhaven van een kop thee met appeltaart te genieten.

 

Tussen de bedrijven door heb ik de afgelopen week heel wat uurtjes besteed aan een nieuw project: een boek over de adventistische theologie. Van het boek van Richard Rice, getiteld ‘The Reign of God’, wordt een Nederlandse editie gemaakt. Drie mensen zorgen samen voor de vertaling. Ik heb de eerste vijf hoofdstukken voor mijn rekening genomen en ben inmiddels een aardig eind op dreef. Het is de bedoeling dat het boek begin 2011 verschijnt.

 

Gisteravond heb ik geboeid gekeken naar het debat tussen de drie Britse politieke leiders. Ik vond dat Brown het goed deed en was verbaasd vanmorgen op diverse nieuwswebsites te zien dat de conservatieve Cameron algemeen als de winnaar werd aangewezen. Het bevestigde mijn diepgewortelde vooroordeel dat Britten toch wel heel anders zijn dan Nederlanders.

 

Ja, en vandaag wordt er dus gewandeld. De preek voor morgen (Leeuwarden) heb ik voor het grootste deel op maandag en dinsdag geschreven in de trein naar en van Brussel. Ik kan dus met een gerust hart de wandelschoenen aantrekken. Na ongeveer tien kilometer passeer ik een horecagelegenheid.  Een beetje planning blijft ten slotte altijd wenselijk!