De twee zaterdagen (naar adventistisch spraakgebruik: de twee sabbatten) van het wereldcongres vormen de hoogtepunten van de negen congresdagen. De ‘business sessions’ zijn vandaag even vergeten. Het is nu een festival van muziek en prediking. Behalve de ruim 2.000 afgevaardigden zijn er massa’s bezoekers vanuit de gehele wereld op afgekomen.

De eerste zaterdag is een voorproefje van de tweede en laatste. Dan worden vijftigduizend of zelfs meer bezoekers verwacht. Hoeveel er vandaag waren is moeilijk te zeggen. Het is een wetenschap op zich om een schatting te kunnen maken van een grote mensenmenigte. Maar, als ik een gok mag wagen, dan denk ik dat er vanmorgen zo’n twintigduizend mensen in de immense Georgia Dome zaten. Maar ik zou er vijfduizend naast kunnen zitten.

Het programma was perfect geregisseerd, maar voorspelbaar. Veel introducties, een paar promotionele video’s, een discussie rond het thema van de bijbelstudie van deze week. En daarna: een groot koor, de introductie van de nieuwgekozen bestuurders, een kort woord van dank aan de scheidende voorzitter en scheidende secretaris. En vervolgens de preek van de secretaris van de wereldorganisatie.  De zangers en sprekers bevinden zich ergens in de verte op het podium en zijn eigenlijk alleen goed te zien via de vele videoschermen die overigens verbazingwekkend scherp zijn.

Als Matthew Bediako, sinds gisteren de voormalig secretaris van de Generale Conferentie, al moeite had met het verwerken van het einde van zijn carrière, dan was dat zeker niet te merken aan de wijze waarop hij preekte. Hij was vurig, als altijd. En ook even moeilijk te verstaan als altijd, want zijn zware Ghanese accent werd door de geluidsversterkingstechniek zo mogelijk nog moeilijker verstaanbaar. Maar, getraind door mijn periode in Afrika, waar ik aan dit accent gewend raakte, had ik er niet zoveel moeite mee en was ik beslist onder de indruk van de wijze waarop hij zijn thema over ‘Genade op Golgotha’ had uitgewerkt. Het thema paste uiteraard in het over-all thema voor het gehele congres: Proclaiming His Grace.

[Het thema voor het congres is een duidelijk teken van de wijze waarop de adventistische geloofsgemeenschap zich heeft ontwikkeld. Een generatie terug zou het veel waarschijnlijker zijn geweest dat men had gekozen voor: Proclaiming God’s Will (met de daarbij behorende nadruk op ‘de wet’), dan voor: Proclaiming God’s Grace (met de nadruk op Gods genade).

De bestemming van de collecte onderstreepte opnieuw dat de kerk vooralsnog speciale aandacht wil blijven schenken aan evangelieverkondiging in de islamitische landen in de zogenaamde ‘10-40 window’. Maar de komende jaren ligt de nadruk nog specifieker op de landen in de corridor langs de ‘zijderoute’, waar nauwelijks christenen te vinden zijn!

Vanavond begint de serie audiovisuele programma’s waarin de divisies elk hun verhaal kunnen vertellen. Zuidelijk Afrika en Noord-Amerika zijn vanavond aan de beurt. (Ons deel van de wereld staat gepland voor donderdagavond. ) Ik sta voor mijn taak vanavond nog voor een paar uurtjes ingeroosterd, nadat de sabbat ten einde is gekomen. Het wordt laat, maar morgen ben ik vrij. Ik ben van plan dan een flink stuk van de dag door te brengen bij de vele stands in de ‘exhibition halls.’ Als iets een beeld geeft van wat er in de kerk zoal gaande is, dan is het dat wel.

[PS.  Enkele uren later:  Ik ben dus slecht in het schatten van een mensenmenigte. Volgens de media waren er vandaag rond de 40.000 mensen.]