Appie Baantjer

 

Af en toe word je even door het verleden ingehaald.  Onlangs overleed de bekende schrijver van politieromans Appie Baantjer. De auteur van wie onlangs het zeventigste boek verscheen stierf op 86-jarige leeftijd. Ik heb, eerlijk gezegd, nog nooit iets van hem gelezen en evenmin ooit een van de televisiefilms gezien die op zijn verhalen geïnspireerd zijn. Ik heb wel eens een paar boeken van hem doorgebladerd maar het leek me allemaal tamelijk simpeltjes. Toch deed het bericht van de dood van deze voormalige rechercheur van het befaamde bureau Warmoesstraat even een belletje rinkelen.

 

De familie Baantje kwam oorspronkelijk uit Urk. Ik weet niet waarom ze in Amsterdam zijn terechtgekomen, evenmin als ik dat precies weet waarom mijn vader in Amsterdam ging wonen (van mijn moeder weet ik dat wel: zij werd dienstmeisje bij een joodse familie). Maar het toeval wil dat de familie Baantje en de familie Bruinsma buren werden in de van Heemskerkstraat in Amsterdam-C. Daar woonden wij op nummer 5, 2-hoog en de Baantjer familie op 3-hoog. Ik woonde daar vanaf mijn geboorte in 1942 tot de winter van 1947-48 en heb alleen een paar vage herinneringen aan die prille periode van mijn jeugd overgehouden. Mijn oudste zus daarentegen heeft heel veel herinneringen aan buurjongen Appie. Ik kan me er echter met recht op beroemen dat ik een buurjongen had die een BN’er is geworden.

 

Je zou dus kunnen zeggen dat deze straat in deze Mokumse volksbuurt (die inmiddels als gevolg van stadsvernieuwing er onherkenbaar anders uitziet) tenminste twee schrijvers heeft opgeleverd, waarvan (dat geef ik grif toe) de één wat meer bekendheid heeft gekregen dan de ander. Maar in zeker opzicht staan we quitte. Ik heb nooit iets van Baantjer gelezen en ik vermoed stellig dat Baantje nooit iets van mij onder ogen heeft gehad.

 

Maar ook op een andere manier haalde het verleden mij even in. Ik kreeg een reactie op een recente blog van ene Bert uit de kop van Noord-Holland. Hij vroeg zich af of ik bij hem in de klas had gezeten op het Christelijk Lyceum in Alkmaar.  En zo ja, zou ik dan eens willen reageren. Nou, dat vermoeden van hem klopt dus. Wij hebben inmiddels een paar mails gewisseld. Bert is, net als ik, inmiddels emeritus predikant. Wij hebben een afspraak gemaakt om over een paar weken bij een bakje koffie wat bij te praten.

 

Maar ik ben zojuist weer met mijn neus op het heden gedrukt. Ik ontdekte een uurtje geleden dat ik voor vanavond op het rooster sta voor de wijding in woonzorgcentrum Vredenoord. Op de een of andere manier had ik kennelijk verzuimd dat in mijn agenda te noteren. Ik zal dus nu eerst maar eens gaan bedenken waarover ik het vanavond zal hebben!