Het was al met al tot dusverre een rustige maand. Ook over de afgelopen week valt er niet veel bijzonders te melden. Ja, ik moest opnieuw naar de tandarts, maar dat lot heb ik waarschijnlijk met tenminste enkele honderdduizenden andere Nederlanders gedeeld.
Ik heb wel de deze week een kleine economische crisis veroorzaakt in mijn woonplaats Zeewolde. Gewoonlijk heeft de plaatselijke Bruna-vestiging maar een zeer beperkte voorraad bubbeltjes-enveloppen in voorraad. Deze week is er plotseling een ongekend grote vraag ontstaan naar een bepaald formaat van deze dingen, doordat ik enkele malen alle aanwezige exemplaren heb opgekocht. Ik had ze nodig voor het verzenden van het boek’ Wie goed kijkt ziet altijd wat’. De opbrengst komt ten goede aan de herbouw van een basisschool in een sloppenwijk van de Haïtiaanse hoofdstad Port-au-Prince. Ik heb inmiddels zo’n 150 exemplaren naar familie, collega’s, vrienden en bekenden gestuurd. Ik hoop dat er niet te veel boze ontvangers zijn, die zich ergeren aan het ongevraagd toegezonden krijgen van een boek. En ik hoop dat er niet te veel ontvangers zullen zijn die ‘vergeten’ een bijdrage voor het nobele doel te storten. Tot dusverre zijn de reacties heel bemoedigend. Maar ik moet even een paar dagen wachten met het voltooien van mijn verzendlijstje, aangezien de Bruna eerst weer over bubbeltjes enveloppen moet beschikken.
Een geheel nieuwe ervaring voor me is het bezoek aan een sportschool, twee keer per week. Ik kreeg het medische advies wat kilootjes kwijt te raken om de ouderdomsdiabetes te beteugelen. Mijn ziektekostenverzekering blijkt het nut van dit plan te erkennen en dus maakte ik onlangs kennis met allerlei martelwerktuigen die ik alleen van filmbeelden kende en heb ik een lijstje oefeningen meegekregen, voor als ik een weekje niet naar de sportschool kan komen. Ik zal mijn best doen de noodzakelijke discipline op te brengen . . .
De komende weken gaan weer wat meer afwisseling brengen. Dit Paasweekend mogen we ons verheugen in het bezoek van een bevriend echtpaar uit Zweden—mensen die we al zo’n dertig jaar kennen en bij wie wij ook regelmatig in Zweden op bezoek gaan. Op hun wensenlijstje van dit weekend staat o.a. de Keukenhof. Ik ben bang dat we daar de beperkte ruimte niet alleen met een massa bloemen, maar ook met bijna alle naar Nederland uitgeweken Duitse toeristen, zullen moeten delen.
Na het weekend komen snel achtereen een bezoek aan een adventistisch theologencongres in Roemenië, de seniorenreis naar Griekenland (waarbij ik als toerleider optreed) en een spreekbeurt in Frankfurt am Main, waar later in de maand mei de AWA (Adventistische Wissenschaftliche Arbeitskreis) enkele dagen bijeenkomt. De AWA is een soort Duits equivalent van Spectrum. Ik heb mijn lezing voor Roemenië al enige tijd klaar en heb deze week de laatste hand gelegd aan de twee lezingen voor de AWA-meeting.
Niets weerhoudt mij er dus van om de komende dagen rustig te genieten van de Paassfeer, het bezoek van goede vrienden en het fantastische weer.