Een nieuwe start

Bijna een jaar geleden schreef ik mijn laatste blog. Ongeveer twee jaar lang had ik elke week een column geschreven en op de kerkelijke website (www.adventist.nl) geplaatst. De laatste is daar nog steeds te vinden. Toen ik met emeritaat ging leek het me niet correct om van de officiele website van de kerk gebruik te blijven maken–zelfs als daar geen protest tegen zou rijzen. Ik heb immers geen formele rol meer in de kerk die dat zou wettigen. Als dat mij als ambteloos burger zou worden toegestaan zou de site voor andere aspirant-schrijven moeten worden opengesteld.

Mijn zoon, die een IT-specialist is, heeft nu een plek op het web voor me ingericht waar ik mijn geschrijf kwijt kan. Hoe het precies werkt en wat ik er allemaal mee kan doen ga ik de komende tijd ontdekken.

Natuurlijk zou je je kunnen afvragen of ik nog voldoende interessants te melden heb en hier uberhaupt aan zou moeten beginnen. De tijd zal het leren. Ik denk dat ik toch nog wel voldoende met allerlei zaken bezig ben dat er tenminste af en toe een gedachte boven komt borrelen die aanleiding tot een blog zou kunnen vormen. Zoals ik er zelf tegenaan kijk lijkt er op, ondanks het feit dat ik met emeritaat ben gegaan, dat het leven nog tamelijk “vol” is–zoals qua tijdbeslag als inhoudelijk. Bovendien zit het schrijven me een beetje in het bloed en vind ik het een leuke uitdaging met regelmaat een artikeltje af te scheiden. Ik doe er in elk geval niemand kwaad mee. En misschien is er een groep mensen die evenals voorheen er toch wekelijks even naar kijkt.

Zou ik de blog voortaan in het Engels schrijven of toch maar in het Nederlands? Ik heb voorlopig voor het laatste gekozen, ook al zouden er wel redenen kunnen zijn om naar het Engels over te stappen, omdat veel van wat ik tegenwoordig in de vorm van boeken en artikelen produceer in het Engels uitkomt. Ik zou met een Engelstalige column wellicht meer lezers bereiken. Maar toch–ik woon in Nederland en voel me intens met de Nederlandse samenleving en met mijn kerk in Nederland verbonden–en dat laatste gegeven zal waarschijnlijk de meeste stof leveren.

Toen ik destijds mijn wekelijkse stukje op de kerkelijke website publiceerde was dat vooral omdat ik als voorzitter van de kerk met de leden wilde commuiceren. Er waren toch wel steeds dingen waar ik iets over wilde zeggen en waarbij mijn blog een prima medium was. Het is immers wat informeler dan een artikel in Advent en je kunt ook meteen op iets reageren, terwijl dat via een tijdschrift natuurlijk altijd veel langer duurt en je maar moet afwachten of er ruimte is.

Een van de redenen om weer met deze traditie te beginnen is ook dat er nogal wat andere mensen van adventistische huize zijn die ook op het web van zich laten horen. Eerlijk gezegd zijn dat nogal eens geluiden waar ik me niet zo in kan vinden en vind ik dat het geen kwaad kan als daar af en toe ook een andere visie tegenover staat. Maar laat het helder zijn: Ik schrijf volledig op eigen titel en ben op geen enkele (ook niet verkapte) wijze een kerkelijke spreekbuis.

Goed, we zien wel wat het wordt. Reacties zijn uiteraard welkom, ook al zal ik daar nog wel wat spelregels voor moeten ontwikkelen. Intussen: laat anderen in uw omgeving weten van het bestaan van http://reinderbruinsma.com.