Ik ben zo’n 36 uur thuis, tussen een aantal dagen in Frankrijk en een paar dagen België. In de afgelopen week heb ik een predikantenvergadering van de Franco-Belgische Unie bijgewoond in Dourdan, iets ten zuiden van Parijs. Ik was daar met een contingent Belgische collega’s, aangezien de kerk in België organisatorisch nauw met die in Frankrijk verbonden is.
Dit evenement was in veel opzichten interessant. Gary Krause, een van de leiders van het hoofdkantoor van de kerk in Silver Spring (VS) had zinnige dingen te zeggen. Zijn taak is de promotie van de ‘zending’ . Ik was verrast door het feit dat hij duidelijk een zeer belezen persoon is, die zowel de relevante literatuur op het terrein van zending kent als op de hoogte is van wat zich in de wereld in het algemeen afspeelt. Krause bevindt zich duidelijk op een geheel andere golflengte dan veel van zijn collega’s op het kerkelijk hoofdkantoor en tijdens onze gezamenlijke gesprekken werd wel duidelijk dat we over veel dingen zo ongevveer gelijk denken. En het was goed te zien dat zijn ideeën door de meeste participanten met instemming werden ontvangen.
Natuurlijk waren de meesten van de ruim honderd aanwezige predikanten mij nog onbekend. Hoewel het Frans de communicatie wel wat bemoeilijkte, waren er wat dat betreft toch geen grote problemen en het was bepaald een goede ervaring om aardig wat mensen te ontmoeten die men in het Engels aanduidt met de term ‘kindred spirits’. Tot mijn genoegen werd in de pauzes naast allerlei frisdranken ook koffie en thee geserveerd en het verraste mij enigszins dat daarvan in zeer ruime mate werd geprofiteerd. De accommodatie in het 2-sterren hotel was sober, maar kennelijk zorgde mijn status als ‘président’, of mijn gevorderde leeftijd, ervoor dat ik een van de betere kamers kreeg, zonder die met iemand te hoeven delen. Deze vorm van positieve discriminatie is natuurlijk niet eerlijk, maar ik heb niet geprotesteerd.
Het was een onverwacht genoegen om Karl Johnsson opnieuw te ontmoeten. Ik leerde hem kennen tijdens onze periode in Kameroen in het midden van de jaren tachtig. Hij is nu gespecialiseerd in evangelisatie in Noord-Frankrijk. Hij blijkt nog steeds dezelfde aardige, enthousiaste man te zijn van destijds!
Elk van de drie conferenties die samen de Franco-Belgische Unie vormen (Noord-Frankrijk, Zuid-Frankrijk en Belgie-Luxemburg) presenteerden in een kort programma een overzicht van wat er zoal in hun deel van de kerk aan bijzondere activiteiten is. Het programma van ‘mijn’ conferentie gaf mij aardig wat extra informatie over wat er zoals in België en Luxemburg plaatsvindt. Het eindigde met een humoristische noot: Naast elkaar de foto’s van een gepensioneerde koning en een gepensioneerde persoon uit Nederland, die nu samen proberen België weer van een ‘regering’ te voorzien!
Na een kort oponthoud thuis, pak ik morgenochtend vroeg de Thalys van Schiphol naar Brussel om daar op tijd te kunnen arriveren voor de eredienst van de Adventgemeente Brussel-Frans. Het is een van de vier gemeenten die hun kerkdiensten hebben in de drie kerkzalen van het gebouw aan de Ernest Allardstraat, waar op de vierde etage ook mijn kantoor is. Iemand heeft voor deze gelegenheid de tekst van mijn preek in het Frans vertaald. Hopelijk ben ik binnen een paar maanden weer zover dat ik mijn eigen Franse preken kan schrijven. De komende drie dagen zijn daarnaast gewijd aan vergaderingen en diverse gesprekken. Op maandagavond hoop ik weer even in Zeewolde te zijn.
Het is zoals de Schrift zegt: Wij hebben geen vaste woonplaats!