Lectori salutem. De lezer heil! Dat klinkt als een wat plechtige aanhef—maar dat heeft een reden. Na lang aarzelen heb ik de knoop doorgehakt. Dit wordt mijn laatste wekelijkse blog. Ik weet niet precies hoeveel blogs ik er heb geschreven sinds ik ermee begon, maar ik schat het aantal op ruim 800. Ik begon ermee kort nadat ik, in eind 2002, de voorzitter was geworden van de Nederlandse Adventkerk. Elke week plaatste ik een blog op de website van de Nederlandse Unie. Het bleek een prima middel om met de kerkelijke achterban te communiceren. Nadat ik eind 2007 met emeritaat ging schakelde ik over naar een eigen site om mijn wekelijkse blog online te zetten. Sindsdien is het inderdaad bijna elke week gelukt om iets te produceren—-eerst alleen in het Nederlands, maar sinds 2012 ook in het Engels.
Zoals mijn trouwe lezers weten ging het in mijn blogs vaak over kerk-gerelateerde zaken. Ook toen mijn actieve rol als kerkbestuurder eindigde bleef de kerk in veel opzichten het centrum van mijn bestaan. Ik ben tot dusverre gezegend met een tamelijk goede gezondheid en het grootste deel van mijn tijd besteed ik nog steeds aan activiteiten die direct of indirect met theologie en kerk te maken hebben. Ook voor 2023 begint mijn agenda al weer aardig gevuld te raken met deadlines voor artikelen en afspraken in Nederland en elders voor preken en lezingen en colleges. Ik hoop zeer binnenkort ook weer aan een nieuw boek te beginnen. Maar toen ik alle toekomstige activiteiten onlangs de revue liet passeren kreeg ik het gevoel dat het tijd werd om een aantal dingen af te bouwen. Dit wordt daarom in principe mijn laatste blog.
Ik heb in mijn blogs van mijn hart nooit een moordkuil gemaakt en dikwijls mijn mening gegeven over gebeurtenissen en ontwikkelingen in de kerk. Dat werd door de meeste lezers van mijn blogs op prijs gesteld, maar door sommigen werd mijn orthodoxie en soms ook mijn integriteit regelmatig in twijfel getrokken. Die laatste groep was vaak (on)behoorlijk vocaal, maar gelukkig betrekkelijk klein, want de criticasters van mijn blog haakten meestal al vrij snel af. Al met al overtrof het aantal positieve reacties zeker met een factor tien het aantal sikkeneurige of ronduit nare reacties.
Misschien zullen sommige van de ongeveer vierduizend regelmatige lezers teleurgesteld zijn dat ik er nu mee ophoud. Maar aan alles komt een keer een eind. En ik moet eerlijk toegeven dat het me soms aan inspiratie ontbreekt en ik af en toe moeite heb met het vinden van een onderwerp. En het levert soms ook wel eens wat stress op als ik aan het einde van de week nog niet precies weet waar het in mijn volgende stukje over zal gaan.
Voorlopig laat ik de blogs gewoon op mijn site staan. [En misschien zal ik er af en toe nog eens een stukje aan toevoegen als ik de aandrang om ergens op te reageren niet kan weerstaan.]
Hartelijk dank aan alle trouwe lezers.
En, natuurlijk, gezegende feestdagen en een gelukkig, gezond en creatief 2023 toegewenst.
Reinder Bruinsma
Zeewolde, 14 december 2022
Hi Reinder,
Ja, ik behoor tot diegenen die altijd je blogs met interesse heeft gelezen
en ja ik betreur het dat je ermee stopt maar wel alle begrip hiervoor.
Ik wens jou nog een goede gezondheid toe, dat je samen met Aafje nog
veel kan ondernemen het ga jullie goed en Gods zegen.
Wim
Nou dan breekt hiermee het zijden draadje tussen mij en Zevende-dags Adventisten! Ik ben nu echt reddeloos verloren en rest mij slechts het vuur aan het eind van het duizendjarig rijk. Maar voordat het zover is hoop ik nog wel dat we elkaar af en toe in Vierhouten zullen blijven ontmoeten voor koffie met gebak!
Bedankt voor je mooie columns, ik heb er van genoten!
Siebe Vink
Het ophouden met blogs zal geen invloed hebben op ontmoetingen in Viethouten. En wat het vuur aan het einde van de 1000 jaar betreft: ik denk dat er meer kans is dan we samen door de paarlen poorten gaan.
Tóch even reactie (al was ik dat niet van plan) door de reactie van Siebe (en het antwoord van de ook door mij zeer gewaarde auteur en voorganger). “Toevallig” onlangs las ik wat diens vrouw zei over Joop den Uyl: “Hij gelooft niet meer in God, maar gelooft nog wél dat God in Hém gelooft.”
GOD heeft weet van jouw zijden draadje, Siebe. HIJ houdt dat vast, Hij trekt ons met koorden van Liefde (Hosea 11:4). Mensen als ds. Bruinsma hebben veel te bieden. Hij deed dat o.a. middels zijn blogs, die ik ook zal missen. Ménsen kunnen teweegbrengen dat je niets meer met God, kerk, geloof, Bijbel te maken wil hebben (weet ik uit ervaring), maar … denk aan het lied: “Ik stel mijn vertrouwen, op de Heer mijn God …”, want als mensen wegvallen blijft HIJ over (en eeuwig).
Gooi het (kerst)kind niet met het vuile sop waarmee het overgoten werd weg (zoals ik 25 jaar deed en mij achteraf gezien geheel niet is bevallen). Lied: “Ga met God en Hij zal met je zijn”, want Hij zal met je zijn.”
Siebe en allen die dit lezen wens ik een heel fijne viering van gedenken dat Jezus is geboren en alle goeds voor 2023 en daarop volgende levens- en Levensdagen.
Natuurlijk meen je het goed Angela, maar heeft een atheïst God nodig? Niet natuurlijk, hij gelooft nu eenmaal niet in het bestaan van God/goden. Dus er is ook geen zijden draadje waar een god aan loopt te trekken. Reinder zat ook zeker niet aan mij te ‘trekken’ en ik niet aan hem; wij respecteerden elkaars opvattingen. Fijne dagen Angela!
Dank je wel, Siebe, nu pas zie ik je reactie. Hopelijk gaf ik je niet de indruk dat ik aan je “zat te trekken”.
Och, een atheïst (m/v) meent God niet nodig te hebben en het staat hem of haar vrij om niet in God/goden te geloven, zelfs niet in “iets” tussen hemel en aarde, maar (zonder te verwijzen naar passages in “Het Grote Boek”) denk ik dat GOD ook atheïsten nodig heeft (zover Hij mensen nodig heeft, maar dat lijkt me een heel ander verhaal). Sowieso alsnog fijne feestdagen en een heel goed nieuw jaar gewenst, idem voor ál jouw dagen op deze aardkloot.