Daily Archives: Juli 19, 2013

Sakae Kubo

 

Ik ben een matige gebruiker van de sociale media. Tot dusverre Twitter ik niet. Ik zie meer in LinkedIn, waar mijn netwerk nu een kleine 500 personen omvat. En ik heb een Facebook account, waar ik af en toe eens even naar kijk. Van tijd tot tijd komen er meldingen in mijn mailbox dat ‘vrienden’ het een en ander hebben gedaan of geschreven en soms neem ik dan de moeite om dat te lezen.

Eerder deze week zag ik een bericht van Sakae Kubo, die een stuk actiever is op Facebook dan ik ben. Soms heeft hij diepzinnige uitspraken die je eigenlijk ergens zou moeten vastleggen, of citeert hij dingen die je tot nadenken stemmen.

Zo was er kort geleden dit citaat over de eeuwigheid op Kubo’s Facebook pagina: Het is afkomstig van ene Henrik Van Loon (een Nederlands-Amerikaanse historicus en journalist die in 1882 in Rotterdam werd geboren):

“High up in the North in the land called Svithjod, there stands a rock. It is a hundred miles high and a hundred miles wide. Once every thousand years a little bird comes to this rock to sharpen its beak. When the rock has worn away, then a single day of eternity will have gone by.”

Als ik zo’n uitspraak lees, ben ik altijd een beetje jaloers. Zo mooi weet ik het niet te zeggen.

Maar een van Kubo’s meest recente notities ging over het feit dat een collega van hem was gekomen om een vracht boeken op te halen. Kubo woont in Zuid-Californië en heeft kennelijk een deel van zijn bibliotheek cadeau gedaan aan La Sierra University (eveneens in Zuid-Californië).  Ik citeer:

“Doug Clark with his wife came by from La Sierra University and the HMS Richards Divinity School to pick up my books which I had donated to them. I hope the books serve a useful purpose. I had already given a small portion of my library to Newbold College and our school in Thailand. It’s a strange feeling to see my shelves empty, somewhat like being naked. It’s part of my downsizing project. Now I’m working on my files. It’s hard to dump things you’ve collected your whole life but that’s what one has to do.”

Kubo was een van mijn meest favoriete docenten toen ik in 196-66 mijn Masters deed aan de theologische faculteit van Andrews.  Ik heb hem daarna niet zo erg vaak meer gezien. Hij heeft me nog wel eens bezocht toen ik korte tijd in Friesland woonde en hij (toen hij enige tijd hoofd was van de theologische afdeling van de bibliotheek van Andrews) bij een theologisch antiquariaat in Franeker boeken ging kopen.

Kubo is inmiddels 86 jaar. Hij is, voor zover ik kan oordelen aan de hand van zijn Facebook account en van de artikelen die ik soms van zijn hand zie, nog aardig actief. Toen ik hem drie jaar geleden vroeg een bijdrage te leveren aan het Festschrift voor Jan Paulsen, waarbij ik nauw betrokken was, zei hij meteen ‘ja’ en stuurde hij mij al snel een hoofdstuk dat de moeite waard was.

Ik heb altijd graag zijn boeken gelezen. Vaak wordt hij voor liberaal versleten. Je zou hem, denk ik, eerder progressief-constructief kunnen noemen. Hij heeft in zijn leven wel ervaren dat het niet altijd je loopbaan bevordert als je een eigen mening durft te hebben.  Hij heeft mij mijn ogen geopend voor een andere manier van tegen de Bijbel aankijken dan ik daarvoor geleerd had. Ik ontdekte, dank zij hem, dat elk bijbelboek een eigen geschiedenis heeft, een eigen Sitz im Leben, vaak zelfs een eigen theologie. En hij hielp mij (en ongetwijfeld vele anderen) zien dat je niet voor elke vraag meteen een oplossing hoeft te hebben.

En nu is Sakae Kubo dus bezig zijn bibliotheek weg te geven en zijn archief op te ruimen. Nuchter als hij is weet hij heel goed dat hem niet zoveel jaren meer resten. En dan is het goed de dingen in orde te hebben.

Ik koop nog steeds boeken in plaats van ze op te ruimen. Maar ik ben dan ook nog geen 86. Toch Kubo geeft mij wel weer iets om over na te denken.