Dit wordt een korte blog.  Ik ben als reisleider met een groep senioren—de meesten leden van de Adventkerk in Nederland–in Rome. Het is een vol programma en er is van alles en nog wat te regelen. Voor het schrijven van een blog en voor het lezen (laat staan beantwoorden) van mijn e-mail is nauwelijks tijd.

Ons hotel is s drie minute lopen van het St. Pieterplein. Als ik uit het raam van mijn hotelkamer kijk zie ik de koepel van de St. Pieters basiliek die ‘s nachts (en ook nu nog, want het is half zes in de ochtend) prachtig verlicht is. De crucifixen en de alomtegenwoordige foto’s van recente pausen herinneren ons eraan dat ons hotel nog steeds deel uitmaakt van een katholieke instelling.

Op donderdag zijn we hier aangekomen. Gisteren (vrijdag) brachten we een boeiend bezoek aan Pompeji, de stad die in 79 n. Chr.  werd verwoest door een enorme uitbarsting van de Vesuvius. De top van de vulkaan is meestal verborgen achter een dik wolkendek, maar gisteren was er geen wolkje te zien. Als je door de ruïnes van Pompeji loopt, besef je dat natuurrampen niet alleen iets zijn van tegenwoordig. Ook de oudheid had zijn rampen—maar dan zonder dat de hulporganisaties te hulp schoten en zonder 555.

De gids nam ons mee langs de belangrijkste plekken in Pompeji. Het moet een levendige stad geweest zijn, met erg veel handel, maar ook met alles wat een stad altijd heeft gekenmerkt. Er was zelfs een roze buurt waar de wandschilderingen boven de peeskamertjes je nog steeds vertellen welke variëteiten de dames van lichte zeden in de aanbieding hadden.

Dat was de wereld van de eerste eeuw van onze jaartelling. Dat was ook de wereld waarin Paulus rondwandelde. Er is geen document of traditie die ons vertelt dat Paulus Pompeji ooit heeft bezocht. Maar het was wel het soort wereld dat hij kende. De wereld waar het evangelie verkondig moest worden. Dat was minstens zo moeilijk als het vandaag de dag is in onze geseculariseerde, verstedelijkte wereld van de eenentwintigste eeuw.

Vandaag is het zaterdag-sabbat. Straks komt de bus voorrijden om ons naar een van de Adventkerken in Rome te brengen. Ik zal er preken in het Engels, met een tolk die voor een Italiaanse vertaling zorgt. De kerk zal ons een lunch aanbieden. En dan gaan we vanmiddag naar de catacomben en o.a. naar de kerk van St. Paulus buiten de Muren, waar men zegt dat Paulus  begraven is.

Verder staan de komende dagen een bezoek aan Assisi en het bezichtigen van de Romeinse oudheden, zoals het Colosseum, op het programma, en natuurlijk ook het bezichtigen van de St. Pieter en een bezoek aan het befaamde Vaticaanse museum en de Sixtijnse kapel.  Op woensdagochtend kunnen degenen die dat willen de wekelijkse audiëntie van de paus bijwonen.

Een vol programma dus en ternauwernood tijd voor een korte blog. Als leider van de groep geniet je ook, maar tegelijkertijd is er de spanning of alles goed gaat. Je moet er voor zorgen dat iedereen het tijdschema in de gaten houdt, dat de restaurants rekening houden met de adventistische eetgewoonten, dat de tickets worden gekocht voor de dingen die bezocht worden, enzovoort.  Tot dusverre loopt alles naar wens. En met de nodige zegen van boven vertrouw ik erop dat het ook verder een goede week wordt.