[Zaterdagmorgen 22 september] Wie ‘lid’ is van LinkedIn ontvangt vanuit zijn/haar netwerk af en toe ‘endorsements’. Dat wil zeggen dat mensen vanuit je netwerk aangeven waarin je volgens hen goed bent. Ook vanmorgen was er weer iemand die me zo’n signaal van appreciatie stuurde. Dit keer vond deze ‘connection’ dat ik goed ben in pastorale theologie en in kerkelijk bestuur.  Nou, of dat klopt is voor mijzelf wat moeilijk te beantwoorden, maar het zijn in elk geval gebieden waarop ik mij in de loop der jaren wel heb begeven.

Toch neem ik dit systeem van ‘endorsements’ met een flinke korrel. Om die eerste plaats omdat voor mij LinkedIn nauwelijks meer is dan een speeltje. Het is wel leuk te zien hoeveel mensen je wereldwijd kent en te zien waarmee ze zich tegenwoordig bezighouden. Inmiddels hebben 500+ personen zich bij mijn netwerk gevoegd. Maar voor mij als gepensioneerde heeft dat nauwelijks nog praktische nut. En dat geldt ook voor deze ‘endorsements’.

In de tweede plaats ontvang ik soms ‘endorsements’ van mensen die mij onvoldoende kennen om te kunnen bepalen of ik ergens al dan niet redelijk goed in ben.  En, in de derde plaats, geeft het allemaal (denk ik) een behoorlijk vertekend beeld. Op de lijst van ‘skills’ die mij worden toegedacht staat ‘preken’ bovenaan, gevolgd door ‘theologie’ en ‘godsdienst’.  Veel en veel lager op de ranglijst staan bijvoorbeeld ‘kerkelijk bestuur’, ‘conflict management’ en  heel laag staat ‘creatief schrijven’.  Dat is niet het beeld wat ik van mezelf heb. Ik denk dat ik op die laatste terreinen toch ook wel redelijk thuis ben en met enig succes actief ben (geweest).

Misschien is de oorzaak van deze rangorde van ‘endorsements’ te vinden in het feit dat men me vooral als ‘predikant’ kent. En bij een predikant denkt men al snel aan ‘preken’. Daarbij komt dat ik nooit voor een groot deel verstopt was in een eigen gemeente, waar men twee tot drie keer in de maand naar mij moest luisteren, maar altijd op de vrije preekmarkt heb geopereerd–in eigen land, maar ook veel daarbuiten. En dus komt ‘preken’ al snel boven drijven bij mensen die iets over me willen zeggen.

Dat ‘creatief schrijven’ bij de ‘endorsements’ zo weinig wordt gemeld doet eigenlijk wel een beetje vervelend aan.  Ik heb mijn gaven zelf altijd meer gezien op het vlak van het geschreven dan op het vlak van het gesproken woord. Maar, gezien het zeer relatieve karakter van deze ‘endorsements’ zal ik daar verder ook maar niet al te gefrustreerd om zijn.

In elk geval—of ik er nou redelijk goed in ben of niet—heb ik altijd graag gepreekt en dat is nog steeds het geval. Het is bepaald geen offer om ook nu nog regelmatig op zaterdagmorgen in de auto te stappen om ergens te gaan preken.  Het schenkt niet alleen een beroepsmatige voldoening, zowel om een preek te maken als te houden, maar het is ook de vervulling van een roeping. Dat klinkt wat zwaar en vroom, maar het is uiteindelijk toch een geweldig voorrecht om voor de mensen te staan met een verhaal dat voor hen op de een of andere manier een boodschap wordt die van God komt.

Vanmorgen zal ik overigens niet op de kansel staan. Ik ben en route naar Florence en maak vandaag een stop in Monaco. Het is een ‘land’ waar ik nog nooit eerder ben geweest, en waar overigens geen Adventkerk is. Maar volgende week zal ik preken in Florence en voor de weken daarna staat mijn naam op het preekrooster voor Enschede, Haarlem, Antwerpen en Gorinchem.

Helaas zal ik vandaag niet de bevestiging van twee nieuwe collega’s in Den Haag kunnen bijwonen (Enrico Karg en Guisele Berkel-Larmonie). Maar misschien kan ik hen beiden alvast een LinkedIn ‘endorsement’ sturen voor preken. Ik heb hen beiden al eens gehoord. Sorry, Enrico, jij deed het goed, maar ik was vooral van de kwaliteit van de preek van onze nieuwe vrouwelijke collega onder de indruk.