[Donderdagmorgen] Gisteren waren we voor het eerst twee mensen kwijt. Na wat vrije tijd om te winkelen rond de beroemde Fishersman’s Wharf in San Francisco waren ze niet op het afgesproken tijdstip bij de bus. Er was kennelijk een misverstand. Ze kwamen wat later op eigen stoom naar het hotel. Het was eigenlijk het enige moment tijdens onze seniorenreis naar de VS dat ik mij als reisleider een beetje zorgen maakte.
Aanstonds komt de bus weer voorrijden om ons naar de airport te brengen. Morgenochtend (vrijdag 22) staan we dan weer, als alles goed gaat, op Schiphol en gaat ieder zijns of haars weegs—na een bijzonder afwisselende, fascinerende en gezellige reis.
In de afgelopen week hebben we enkele natuurparken bezocht. Op maandag brachten we het grootste deel van de dag door in het Yosemite park. Op dinsdag reden we richting San Francisco—een kosmopolitische stad met een geheel eigen allure, zoals ‘s middags bleek uit de rondrit onder leiding van een plaatselijke gids.
Het eerste stuk van de dag was gisteren gewijd aan een bezoekje aan Pacific Union College (PUC), een goed uur rijden vanuit San Francisco in noordelijke richting door de Napa valley met zijn uitgestrekte wijngaarden. PUC is een adventistisch college met ruim 1400 studenten, prachtig gelegen tegen de heuvels van St. Helena. We werden er hartelijk ontvangen. Een onbekende die gelijktijdig met ons in het cafetaria de lunch kwam gebruiken rekende spontaan voor de groep af en verdween even snel als hij was opgedoken. Ik probeer zijn e-mail adres te achterhalen om hem te bedanken!
Op een paar kilometer afstand van PUC is het St. Helenna ziekenhuis—een van de vele medische instellingen van de Adventkerk. Vlak bij het ziekenhuis is Elmshaven—de villa waarin Ellen White haar laatste levensjaren doorbracht. Deze is nu voor het publiek toegankelijk. Ook dit bezoek droeg bij aan de bijzondere mix van onze toer: natuurschoon, toeristische sights en een nadere kennismaking met de imposante kerkelijke organisatie waartoe de meeste leden van de reisgroep behoren.
Gisteren was er ook wat tijd in het programma ingeruimd om te shoppen. Ik vond zelf een uurtje de tijd om een “Borders” binnen te lopen. Voor wie Amerika een beetje kent en van boeken houdt, is de Borders-keten van boekwinkels een begrip!
De 16 dagen zitten er bijna op. Ik ben een ervaring rijker. Ik weet nu wat het is reisleider te zijn. Het was redelijk intensief, dat wel! Maar ik sluit niet uit dat men me nogmaals tot een dergelijk avontuur kan verleiden!