Een rustig weekje

 

Het leek een rustig weekje te worden—een ontspannen voortzetting van twee schitterende, ontspannen Pinksterdagen. Maar op de een of andere manier slibben de dagen toch weer vol. Gisteren in Huis ter Heide een contactdag voor emeriti, met ‘s avonds een avondwijding op “Vredenoord.” Vanmiddag een bespreking op het uniekantoor over een publikatie die in voorbereiding is. Vanavond in Lemmer een cursusavond voor lekenpredikers uit Friesland. Komende zaterdag preken in Deventer en op zondag a.s. wat meehelpen met boekenverkoop op de Open Dag.

Daartussendoor is er het nodige achter het bureau: een artikel voor ADRA-Aktueel over een project in Kenia en het verzorgen van de rubriek buitenlands nieuws voor het volgende nummer van Advent. Ook hoop ik deze week nog een hoofdstuk te redigeren voor een Engelstalige bundel essays en is het zaak me in te lezen in een kwestie die me volgende week zal bezighouden. Dan ga ik op verzoek van de internationale kerk een paar dagen naar Libanon om te helpen bij een stukje conflictbemiddeling.

Maar, het is allemaal vrijwillig en dus is er geen reden tot klagen. Het is echter wel illustratief voor het soort proces dat, naar me steeds duidelijker wordt, bij heel wat mensen optreedt die met pensioen zijn gegaan.

Er blijft zeker tijd over om morgen te gaan stemmen. Overigens is dat best lastig. Ik heb enkele stemwijzers op het internet bezocht. Daaruit blijkt dat mijn ideeën het dichtste komen bij het programma van GroenLinks. Maar dat is niet het soort partij waaraan ik mijn stem wil geven. Van de PVV heb ik een diepe afschuw. Om allerlei redenen vallen SP, PvdA en VVD voor mij af. De PvdD is mij sympathiek, maar is me toch te veel een one-issue-partij. Eigenlijk blijven dan het CDA en de CU over als serieuze gegadigden voor mijn stem. Het zal wel weer CU worden. Ik ben het zeker niet in alles met hen eens, maar het christelijke geluid klinkt bij deze partij toch wel wat duidelijker dan bij het CDA. Als christen is mij er veel aan gelegen dat de christelijke visie op het leven en op de maatschappij—hoe gebrekkig ook—een podium houdt.

En de kleine dingen van het leven gaan natuurlijk gewoon door. Er ligt een post-it op mijn bureau: pedicureafspraak verzetten; jas ophalen bij de stomerij; planten in bloembakken op het balkon vervangen en software ophalen bij de computerwinkel. Er komt vast nog wel wat bij voordat de week voorbij is!